Er is nogal wat opschudding over een islamitisch boek dat hier in de handel is. Premier Balkenende sprak vrijdag over onbestaanbare en walgelijke passages. Als het huidige strafrecht tekort zou schieten om dergelijke boeken aan te pakken, dan moest het Wetboek van Strafrecht worden aangepast.Het omstreden boek, getiteld ”De weg van de moslim”, is van de hand van een Algerijnse sjeik. Het is onder meer te koop bij de Amsterdamse El Tawheed-moskee, die al eerder in opspraak kwam als broeinest van islamitisch fundamentalisme.

In zijn boek voert de sjeik een pleidooi voor het slaan en besnijden van vrouwen en roept hij op om homo’s van een hoog gebouw naar beneden te gooien, bij voorkeur met hun hoofd naar beneden. Dat is niet niks. Dat overschrijdt zonder meer de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Zo’n uitgave moet verboden worden.

Overigens is het boek ook in België verkrijgbaar. Dat betekent dat een verkoopverbod in Nederland geen afdoende maatregel is om de distributie tegen te gaan. Verspreiding van haatzaaiende en aanstootgevende teksten via internet is nog veel moeilijker te blokkeren.

Dat neemt niet weg dat justitieel optreden tegen de verkoop van dit soort boeken een duidelijk signaal is naar de hier wonende moslims. Zo’n openlijke oproep tot geweld en zelfs tot moord wordt hier niet gedoogd. Je mag het uiteraard niet in praktijk brengen, maar je mag er ook anderen niet toe aanzetten.

Zaterdag werd in Amsterdam gedemonstreerd tegen dit boek. Een van de sprekers, de Turk Karacaer, noemde in één adem ook de Bijbel. Volgens hem loopt ook die over van discriminerende teksten tegen homo’s en vrouwen.

De laatste tijd kom je zo’n vergelijking vaker tegen. De Volkskrant sprak zaterdag in haar commentaar over het homovijandige karakter van de Heilige Schrift en verwees daarbij naar Leviticus. Gelukkig hebben, aldus de Volkskrant, veel christelijke leiders zich daarvan inmiddels gedistantieerd.

Niet alleen moslims maar ook orthodoxe christenen zitten tegenwoordig in het beklaagdenbankje. Dat zie je ook bij het onderwijsdebat. Moslimscholen zowel als reformatorische scholen worden door de verlichte meerderheid als een maatschappelijk probleem gezien.

Dat vereist van onze kant een zorgvuldig manoeuvreren. We zullen, iedere keer wanneer die mogelijkheid zich voordoet, duidelijk moeten maken dat de Bijbel toch heel wat anders inhoudt dan de koran. De islam is naar zijn aard een militante godsdienst. Het mag dan zijn dat de opvattingen en levensgewoonten in streng gereformeerde kring op een aantal punten ver afstaan van de moderne maatschappij, maar een oproep om mensen die zich daar niet aan houden van de kerktoren af te gooien, zul je daar niet tegenkomen.

Toen anderen de in opkomst zijnde multiculturele samenleving nog als een verrijking zagen, had men in reformatorische kring al grote bedenkingen tegen de massale komst van islamieten naar ons land. Nu zitten we ermee.

Het was te verwachten dat moslims en zeker strenge moslims zich in onze maatschappij niet thuis zouden voelen. Er is een grote cultuurkloof tussen Marokko, Somalië of Turkije en Nederland. Daarbij komt de gespannen verhouding tussen de islamitische en de westerse wereld.

Overigens moeten we niet over het hoofd zien dat moslims terecht een aantal fundamentele bezwaren hebben tegen de westerse cultuur en levensstijl. Dat zij niet willen dat hun dochters er zo onbeschaamd bijlopen als veel Nederlandse meisjes helaas doen, daar hebben ze groot gelijk in. En als zij homoseksuele verhoudingen niet als iets heel normaals beschouwen, waar je eigenlijk geen kwaad woord van zeggen mag, dan kunnen we ze daarin ook geen ongelijk geven. Ook dat moet gezegd worden.