Niet hernia, maar leeftijd blijkt blokkade voor nieuwe baan
Het werken zit er bijna op voor Cees van den Berg (61) uit het Zuid-Hollandse Ameide. Het bedrijf waar hij werkt, stopt ermee en de zestiger komt op 1 januari 2017 gedwongen op straat te staan.
„Ik kreeg in juli klap op klap. Door een konijnenziekte was ik in die maand 24 van mijn tentoonstellingskonijnen kwijtgeraakt; ik hield er 2 over. Toen kwam daar bovenop het bericht dat mijn baas stopt met zijn bedrijf. Dat gaf veel emoties. Mijn vrouw, die ME heeft, is daardoor overspannen geraakt.”
Van den Berg werkt al zeventien jaar bij D. J. van Middelkoop in Culemborg, een op- en overslagbedrijf. „Door de jaren heen verloren we steeds meer klanten. We hebben er nog één over. Het blijkt heel moeilijk om nieuwe klanten binnen te hengelen.”
Nu het hoofdkantoor in Italië het centraal magazijn voor de Benelux, dat is ondergebracht bij D. J. van Middelkoop, wil verhuizen naar Duitsland, heeft zijn baas besloten zijn bedrijf te beëindigen. „In mijn situatie kan het bedrijf er niets aan doen. Ze zeggen dat de economie aantrekt, maar ik merk er niets van.”
Gemakkelijk komt de zestiger niet aan een nieuwe baan. Hij is deels arbeidsongeschikt verklaard. „22 jaar geleden ben ik geopereerd aan een hernia. Ik ben nu 87,5 procent arbeidsgeschikt. Ik werk 35 uur per week en krijg voor 15 uur een WIA-uitkering.”
Arbeidshandicap
Uit een rapport dat het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) vandaag publiceerde, blijkt dat mensen met een arbeidshandicap minder gemakkelijk aan het werk komen. Hoewel het met een nieuwe baan nog niet zo vlot, lijkt dat bij Van der Berg geen rol te spelen. Zijn leeftijd des te meer. „Ik ben te oud. Als officiële reden voor mijn afwijzing geven bedrijven meestal op: uw profiel past niet binnen onze bedrijfsvoering. Maar ja, als ik de keuze uit vijftig sollicitanten zou hebben, zou ik ook voor een jongere gaan.”
Veel steun ervaart hij van de christelijke vakorganisatie RMU. „Die begeleidt me uitstekend.” Ook collega’s en vrienden doen hun best. Ze wijzen hem op advertenties en vacatures. „Soms zeggen ze er maar gelijk bij: Cees, je bent er eigenlijk al te oud voor. En dat is erg jammer.”
Vogelvrij
Vaste contracten worden bijna niet meer aangeboden, merkt Van den Berg. „Werknemers zijn vogelvrij verklaard. Je bent een nummer geworden. Als je iets niet goed doet, sta je zo op straat: voor jou een ander.”
Toch blijft van den Berg vol goede moed dat hij weer aan het werk komt. „Of het gaat lukken, weet ik niet. Ik heb een toezegging gehad van een containeroverslagbedrijf dat ze mij bellen zodra ze me nodig hebben.”
En als Van den Berg vanaf 1 januari onverhoopt toch thuis komt te zitten? „Dan kom ik in de WW, en dan moet ik tot mijn 66e elke week solliciteren. Dat is niet het ergste. Mijn grote zorg is dan: hoe houd ik thuis de boel draaiend terwijl mijn inkomen daalt en de ziektekosten van mijn vrouw stijgen?”
Hij vindt het van de zotte dat er zo veel jongeren thuis lopen, en hij straks mogelijk een sollicitatieplicht krijgt. „Laat die krakkemikkige ouderen lekker stoppen. Hun banen kunnen prima worden ingevuld door jongeren.” Ietwat gepikeerd: „Hebben die beleidsmakers in Den Haag ooit zelf wel gewerkt?”