Column: Prinsjesdag
Toeval dat Prinsjesdag en het begin van de herfst samenvallen? Voorspelt het begin van het nieuwe parlementaire jaar weinig goeds? Sinds vanmiddag weten we meer. Zetten de opklaringen die het kabinet ons voor ogen schildert door? Of keert het herfsttij in alle hevigheid terug?
Tegen de achtergrond van deze Prinsjesdag las ik de H. J. Schoolezing die minister Schippers uitsprak in De Rode Hoed. Onze vrijheid van leven wordt bedreigd. Hoofdverdachte is de orthodoxe islam. De minister sprak van „aanvallen op onze cultuur en op onze manier van leven, op onze vrijheden” en hekelde de „sluipend toenemende intolerantie” en het feit dat „kinderen leren dat ze Nederland moeten haten.” De politieke islam, „het salafisme, verkondigt openlijk of minder openlijk dat er geen ruimte is voor andersdenkenden…”
Ik dacht onwillekeurig aan Pim Fortuyn en zijn boek ”Tegen de islamisering van onze cultuur”, dat bij verschijning in 1997 een storm van protesten opriep. Inmiddels is veel van Fortuyns gedachtegoed gemeengoed geworden. Ook onder de politieke elite. De minister wees verder op het gevaar van „Hizb ut-Tahrir, een fundamentalistische, radicale, antiwesterse, anti-Nederlandse beweging” die in heel veel landen verboden is, „ook in grote delen van het Midden-Oosten”, maar niet in Nederland. Waarom niet?! De beweging „leert jongeren zich af te keren van het land waarin ze wonen” en maakt hun wijs dat er een anti-islamitisch complot is gesmeed door de kruisridders van het decadente Westen. „Zij kunnen bij ons legaal hun boodschap verspreiden. Met toenemend succes”, aldus de minister. Wij laten dit dus zomaar gebeuren.
„Wij dachten dat religie is achterhaald”, vervolgde Schippers, „in elk geval in de vorm van een voorgeschreven leven volgens de lijnen van de Bijbel of de Koran. De orthodoxe, politieke islam verwerpt „ons en alles waar wij voor staan, zij zijn onze tegenstander! (…) Je tegenstander geef je geen subsidie, die maak je het lastig, heel lastig. Op alle fronten.” Tot nu toe lijkt het erop dat een leven in lijn met de Bijbel meer te duchten heeft van de overheid dan een leven volgens de Koran. En valt er over onze cultuur niet meer te zeggen dan „dit is het land van Cruijff, van tulpen en molens. (…) van het homohuwelijk en gayparade?”
Hoeveel goeds de minister ook naar voren bracht, haar visie op vrijheid en cultuur deel ik beslist niet. Dat „wij tolerantie verward hebben met onverschilligheid”, geef ik haar ruiterlijk na. In de Bijbel heet dat lauwheid, en dat blijft nooit zonder gevolgen. Moeten christenen niet de hand in eigen boezem steken?
