Het is met grote tegenzin dat ik reageer op het artikel van prof. dr. W. Van Vlastuin (RD 6-9). Het zijn namelijk juist deze discussies waarbij het in het verleden vaak fout ging in de kerk. Het leidt nergens toe.

Maar als er onwaarheden worden gezegd, wil ik die wel weerspreken. Van Vlastuin schrijft dat het bij de nationale synode om „een bleke Christus” gaat. Hij somt op dat „de kernnoties van het orthodoxe katholieke geloof in Christus” in de credotekst zij verdwenen. Verder doet hij alsof die credotekst een nieuwe geloofsbelijdenis is. Dit alles is niet waar.

De geloofsbelijdenis van Nicea is voor de stuurgroep het centrale belijden van de kerk der eeuwen. De credotekst die de stuurgroepleden (drs. I. A. Kole, prof. dr. H. G. L. Peels, ds. S. Freytag, prof. dr. B. Kamphuis, ds. P. Sleebos, prof. dr. E. P. Meijering, dr. J. M. van ’t Kruis en ds. G. de Fijter, ) opstelden, is een getuigenis over de levende God, Vader, Zoon en Heilige Geest. Het hogepriesterlijke gebed van de Heere Jezus Christus om eenheid (Joh. 17) was onze leidraad. Om duidelijkheid te verschaffen, vindt u bijgevoegd een integrale weergave van de credotekst.

Ten slotte, de opmerkingen van Van Vlastuin dat ik me heb „ingezet voor de ondermijning van orthodox belijden” bij het ontstaan van de Protestantse Kerk in Nederland zijn zo ver van de waarheid vandaan dat ik er niet op in wil gaan.

De auteur is voorzitter van de nationale synode.