De studeerkamer van ds. Van Benne­kom verraadt veel: niet alleen dat hij veel boeken heeft, maar ook dat hij houdt van Israël en van structuur. De ruggen van de vele boeken staan keurig geordend in drie grote kasten. Een stapeltje lectuur op een van de bureaus is omgevallen. Voordat het gesprek begint, legt de predikant de boeken snel weer op elkaar.

Die structuur is ook in zijn hoofd aanwezig. Aan het begin van het interview laat ds. Van Bennekom zich ontvallen dat de meeste dingen in zijn leven op zijn pad gekomen zijn. Moeiteloos somt hij het ene na het andere op.

Paranormale beurs

Ds. Van Bennekom noemt thema’s waarin hij zich verdiept heeft: het nationaalsocialisme, homofilie, de problematiek van het transgender-zijn, het para­normale. „De belangstelling voor het laatste kwam door een paranormale beurs. Ik heb me, toen ik als predikant in de hervormde gemeente van Goes stond, in het onderwerp verdiept en het me eigen proberen te maken. Later kon ik in het pastoraat dikwijls gebruikmaken van mijn opgedane kennis.”

Wat homofilie betreft vindt ds. Van Bennekom het erg dat de christelijke organisatie Hart van Homo’s „zo weggezet is door de Tweede Kamer.” Minister Busse­maker (Onderwijs) besloot in juli om per direct een einde te maken aan de subsidie voor de net opgerichte christelijke homo-organisatie. Aanleiding vormde een motie van VVD-Kamerlid Van Miltenburg om de subsidie voor Hart van Homo’s (45.000 euro per jaar, in 2015, 2016 en 2017) te stoppen, omdat de organisatie seksuele onthouding voor homoseksuelen als optie ziet. Ds. Van Bennekom: „Je mag wel liberaal zijn in deze tijd, maar men heeft geen boodschap aan mensen met eigen normen.”

De predikant geeft aan altijd liefde voor zending en evangelisatie te hebben gehad. „Ik zat al jong in het evangelisatiewerk. Eigenlijk ben ik altijd evangelist gebleven. In al het werk dat ik gedaan heb, ook als onderwijzer en als leraar, wilde ik mensen aan de voeten van Jezus brengen.”

Vlak voordat ds. Van Bennekom beroepbaar werd gesteld, kwam de vraag van de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) om de Toraja­kerk van Indonesië te dienen. „Dat ging uiteindelijk niet door. Het bestuurslidmaatschap van de GZB heb ik niet gezocht. Men heeft mij gevraagd en ik ben twintig jaar bestuurder geweest.”

Ook Israël kan bij ds. Van Benne­kom op een warme belangstelling rekenen. „Toen ik jong was, was ik me niet echt bewust van het bestaan van Joden in onze tijd. Dat veranderde toen ik tijdens een treinreis in Zwitserland een groep Joden ontmoette. Ik leid nu al jarenlang reizen naar Israël en ben zo’n dertig keer in het Heilige Land geweest. Ik hoop er in oktober weer met een groep naartoe te gaan om er het Loofhutten­feest mee te maken.”

Commissie bijzondere zorg

Het lidmaatschap van de commissie van bijzondere zorg, die uitspraken moest doen over hervormde en hersteld hervormde gemeenten na de totstandkoming van de Protestantse Kerk in 2004, heeft ds. Van Bennekom „zeker niet gezocht.” Hij wordt emotioneel als hij het erover heeft. „Gelukkig heb ik het volgehouden, maar ik ben er wel door beschadigd. Ik heb geleden aan de scheuring en lijd er nog steeds aan. Mijn diepste verlangen is dat we van beide zijden de zonden belijden.”

Zelfs het predikantschap is naar eigen zeggen op zijn pad gekomen. „Weliswaar was ik als jongere gegrepen door een vraag van ds. G. Boer tijdens een preek. „Zijn er hier jongeren die de dienst van God begeren?” vroeg hij. Ik was echter het onderwijs ingegaan en volgde uit theologische interesse de catecheten­cursus. Toen opende de Heere deuren voor mij en kon ik niet anders.”

Ook het werk als geestelijk verzorger in De Samaritaan in Sommelsdijk kwam ongedacht. „Ik was predikant in Rijssen en had het goed naar mijn zin. Nadat men mij belde om naar Sommelsdijk te komen, werd ik ingewonnen voor hulp aan mensen die niets meer kunnen en aan het einde van het leven zijn gekomen. Ik vroeg me af of ik geschikt voor het werk zou zijn en ik wist eerst ook niet of het wel de weg van God zou zijn. Dat veranderde later. Ik heb daar een vrouw die niet wilde dat ik met haar zou bidden of uit de Bijbel lezen, tot geloof zien komen. Op een gegeven moment zei ze: „Ik moet je wat vertellen. Ik ben gaan geloven.” Haar leven was radicaal veranderd.”

Senior

Ds. Van Bennekom heeft nu zelf de leeftijd van de senioren bereikt. Hij is 71 jaar. „Ik voel me nog heel goed en kan nog genieten van de mooie dingen die God geeft, maar ik zie ook de kwetsbaarheid van het leven. Het verval kan snel komen. Ik weet in Wie ik geloofd heb. God heeft Zijn Zoon in mij geopenbaard. Mijn behoud is gelegen in Jezus. Zonder Hem zou mijn leven geen betekenis hebben.”

----

Ds. T. W. van Bennekom

Teunis Wouter van Bennekom werd op 7 mei 1945 in Wilnis geboren. Hij studeerde theologie in Groningen en werd in 1976 hervormd predikant te Ooltgensplaat. Daarna stond hij in Scherpenzeel (1981), Goes (1987), Hilversum (1994), Rijssen (1999) en Sommelsdijk (geestelijk verzorger De Samaritaan, 2003). In 2009 ging hij met emeritaat. Daarna was hij tot 2014 interim predikant in Krabbendijke. Nu verleent hij pastorale bijstand in Goes. Ds. Van Bennekom was jaren cursusleider van de cursus Theologische Vorming Gemeenteleden en is daarvan nog docent in Middelharnis. Van 1983 tot 2003 was hij lid van het bestuur van de Gereformeerde Zendingsbond (GZB). Van zijn hand verschenen de boeken ”De wachters op Sions muren” (over de gereformeerde gezindte en de opkomst van het nationaalsocialisme tussen 1932 en 1940), ”De Samaritaan. Barmhartigheid in het verpleeghuis” en ”Ouder worden. Zegen en zorg”. Het echtpaar Van Bennekom, dat in Goes woont, heeft vijf kinderen en veertien kleinkinderen.