„O Heere, onze Heere, hoe heerlijk is Uw Naam op de ganse aarde!”

De toekomst van het Rijk des Heeren, wordt genoemd: tijden van vrede (Jesaja 60, Ezechiël 34). Van verkoeling en wederoprichting van alle dingen (Hand. 3:13, 21). Dat laatste woord betekent eigenlijk vervulling, namelijk: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde (Ezechiël 37, Openbaring 21:1).

De profeet Zacharia stelt het ons onder een zinnebeeld voor: „En het zal geschieden, dat al de overgeblevenen van alle heidenen, die tegen Jeruzalem zullen gekomen zijn, die zullen van jaar tot jaar optrekken om aan te bidden de Koning, de Heere der heir­scharen, en om te vieren het feest der loofhutten (Zacharia 14:16).”

Het Loofhuttenfeest was het laatste feest van de Joden, dat ze aan het einde van het jaar vierden. Dan zaten ze en woonden ze in hun opgemaakte hutten zeven dagen en vernieuwden met elkaar de gedachtenis van het zwerven in de woestijn. Daar werden zij met het manna en het water uit de steenrots gespijsd en gedrenkt, wonende zonder huizen of aardse erfenis.

Deze dingen betekenen dat ook zo de Kerk in het laatste der dagen in vrede zal zitten. Uit de profetieën, vergeleken met de uitkomst, zal men bekennen en zien wat de Kerk al tevoren in de belofte gekregen heeft. Hoe wonderlijk is zij altijd met het Woord en de Geest van de Heere Jezus gevoed geworden. Zij zal dan al deze dingen overleggen.

David Flud van Giffen, 
predikant te Dordrecht

(”De nog verwachte heerlijkheid der Kerk”, 1680)