Officieel telt Eritrea 6,8 miljoen inwoners, van wie er 2,5 miljoen christen zijn. Maar na bijna dertig jaar dictatuur in het land en met een nog steeds groeiende stroom vluchtelingen, zijn die aantallen twijfelachtig geworden. Al meer dan tien jaar lang verlaten jaarlijks tienduizenden Eritreeërs hun land.

Een rapport dat de Verenigde Naties vorige maand uitbrachten, maakt duidelijk dat Eritrea een onvrij land is. Iedereen die er een afwijkend geluid laat horen, wordt door de overheid aangepakt. Er zijn aanwijzingen dat het regime de naar het buitenland gevluchte Eritreeërs blijft volgen. Bovendien lijkt het land onder dwang belasting op te leggen aan gevluchte Eritreeërs. De Tweede Kamer sprak hier voor de zomer zijn afkeuring over uit.

Intimidatie

De Nederlandse minister Koenders van Buitenlandse Zaken heeft de belastingpraktijken onlangs aangekaart in een gesprek met de Eritrese minister Osman Saleh. „Intimidatie of bedreigingen zijn voor ons onaanvaardbaar”, stelde Koenders. De Eritrese minister op zijn beurt meende dat het afgelopen moest zijn met het ventileren van in zijn ogen anti-Eritrese uitlatingen, „onder het mom van mensenrechten.” Het regime wijt de stroom van vluchtelingen juist aan de opstelling van Europa tegenover Eritrea.

In 2002 maakte Eritrea een einde aan de vrijheid van godsdienst in het land. Officieel zijn sindsdien alleen de islam toegestaan en drie christelijke geloofsgemeenschappen: de Eritrees-Orthodoxe Tewahdo Kerk, de Evangelisch-Lutherse Kerk en de Rooms-Katholieke Kerk. Andere kerken, vooral protestantse, moeten sindsdien in het geheim samenkomen.

Na 2002 zijn honderden christenen in Eritrea gearresteerd. De Amerikaanse parlementscommissie voor godsdienstvrijheid, USCIRF, schatte vorig jaar dat het land om godsdienstige redenen tussen de 1200 en de 3000 mensen gevangen houdt. Sommigen zitten al jaren vast, terwijl onduidelijk is of er ooit een rechtszaak tegen hen gevoerd gaat worden.

Een christen die al twaalf jaar gevangenzit, is pastor Haile Naigzhi. Hij werd in 2004 opgepakt. Een eerlijk proces heeft hij nooit gehad. Zijn vrouw en kinderen moesten in 2013 het land ontvluchten, nadat duidelijk werd dat ook zij het risico liepen om gearresteerd te worden. Hun verblijfplaats wordt geheim gehouden.

Een andere bekende gevangene is de leider van de Eritrees-Orthodoxe Tewahdo Kerk. Hoewel deze denominatie officieel erkend is door de overheid, heeft patriarch Antonios al tien jaar huisarrest. Antonios verzette zich tegen de inmenging van de overheid in de kerkregering. Sinds hij is opgepakt, is de kerk volgens critici verworden tot een verlengstuk van het regime.

Brief

Begin augustus deden geruchten de ronde dat de 89-jarige patriarch vrij zou komen, maar dat bleek een misvatting. Op de website van de Tewahdo Kerk verschenen foto’s van Antonios met een delegatie van geestelijken en overheidsfunctionarissen. Ook publiceerde de kerk een brief waarin Antonios excuses zou aanbieden voor alle fouten die hij had gemaakt. Waarnemers vermoeden dat de brief door de overheid is opgesteld, die daarmee voor het oog een einde wil maken aan de verschillen van inzicht tussen de kerkleider en de regering.

De reden om te vluchten uit hun land is voor Eritreeërs overigens niet altijd een godsdienstige. Jongeren vertrekken vanwege jarenlange militaire dienstplicht, die volgens velen uitmondt in slavernij. Mannen moeten vanuit militaire kampen dwangarbeid verrichten.

Het vorige maand uitgebrachte VN-rapport stelt dat er wordt gemarteld en gemoord in gevangenissen en militaire opleidingscentra. En degenen die het daarbij het zwaarst hebben zijn, niet verrassend, de christenen.

rd.nl/christenvervolging

----Migrantenkerk in Nederland

De twee vestigingen van de Eritrees-Orthodoxe Tewahdo Kerk in Nederland, in Amstelveen en Rotterdam, fungeren volgens Eritrese oppositiegroepen als vooruitgeschoven posten van het regime.

De Eritrese oppositie in Nederland heeft zich verenigd in de Eritrean Community Holland (ECHO). Deze organiseerde op 20 augustus in Rijswijk nog een demonstratie tegen de regerende partij in Eritrea, het People’s Front for Democracy and Justice (PFDJ).

Anderzijds laat de jongerenafdeling van de PFDJ in Nederland zich niet onbetuigd. De YPFDJ is betrokken bij tal van acties tegen de oppositie en tegen critici van het Eritrese regime in Nederland.