In 2012 baarde de kwestie van 35 Ethiopische christenen die in Saudi-Arabië werden gearresteerd, opzien. Ze waren gearresteerd omdat ze in een privéwoning een gezamenlijke gebedsdienst hadden belegd.

Het was vooral onder druk van de christelijke organisatie International Christian Concern dat ze ten slotte in vrijheid werden gesteld, om vervolgens meteen het land te worden uitgezet. Dit gebeurde nadat ze reeds meer dan zes maanden zonder duidelijke beschuldiging in de gevangenis hadden doorgebracht. De aanklacht tegen hen zou uiteindelijk luiden dat ongetrouwde personen van beide geslachten op ongeoorloofde wijze in één ruimte waren samengeweest.

Arrestaties

Het digitale nieuwsportaal leba­nonsyriannews.com berichtte afgelopen week dat er in Saudi-Arabië opnieuw een groep van 27 christenen was gearresteerd. Allen bleken de Libanese nationaliteit te bezitten. Ook zij waren in een woning bij elkaar gekomen voor een godsdienstige bijeenkomst, maar de Saudische religieuze politie had hier lucht van gekregen. Tijdens de gebedsdienst viel deze politie de woning binnen en alle 27 Libanese christenen, onder wie vrouwen en kinderen, werden in hechtenis genomen.

In de gevangenis werd hun verblijfsvergunning afgenomen en de Saudische autoriteiten besloten hen af te voeren. Ze werden beschuldigd van „het organiseren van een christelijke gebedsdienst en het bezitten van Bijbels.” Beide feiten zijn in het Saudische koninkrijk verboden.

Atheïst

Ongeveer tegelijkertijd werd bekend dat een Saudische man, wiens identiteit niet bekend werd gemaakt, was veroordeeld tot tien jaar cel en 2000 zweepslagen. Dit omdat hij in een Twitterbericht verklaard had dat hij atheïst was. Hij werd slachtoffer van een in 2014 aangenomen decreet dat het verstoren van de openbare orde wilde bestrijden. Het oproepen tot atheïsme werd hierbij vrijwel gelijkgesteld met terrorisme. Dit leidde indertijd tot protesten van Human Rights Watch.

De meerderheid van de Saudische bevolking is jonger dan 30 jaar, en ook in dit koninkrijk is de jeugdcultuur drastisch veranderd als gevolg van satellieten, internet en de sociale media. De hoge jeugdwerkeloosheid drijft sommige Saudiërs in de armen van de radicale islam, maar Open Doors schrijft dat ook het aantal bekeringen tot het christendom toeneemt. Deze nieuwe gelovigen leiden echter niet alleen een geheim maar ook een gevaarlijk leven.

Open Doors gaf hierbij als voorbeeld het verhaal van de Saudische Mohammed (niet diens echte naam), die via internet het christendom had ontdekt. Om aan een Bijbel te komen was hij naar twee Arabische landen gereisd waar kerken wel waren toegestaan. Hier kwam hij echter tot de ontdekking dat deze kerken hun diensten alleen maar aanboden aan lokale christenen van wie bekend was dat ze uit oude christelijke families kwamen. Mohammed werd zelfs de toegang tot deze kerken ontzegd. Via sociale media kwam hij uiteindelijk in contact met christelijke hulporganisaties.

Christenen die in Saudi-Arabië hebben gewerkt maken wel gewag van het bestaan van een ondergrondse virtuele kerk in dat land.