Heeft Israël zich aan World Vision vertild?
Met veel tamtam bracht de Israëlische Veiligheidsdienst op 4 augustus naar buiten dat de manager van de christelijke hulpverleningsorganisatie World Vision in de Gazastrook, Mohammed al-Halabi, miljoenen dollars aan Hamas zou hebben gegeven.
Deze week werd een voorzitting gehouden. Het proces heeft plaats achter gesloten deuren omdat er gevoelige informatie ter sprake komt. De advocaat van Halabi, Lea Tsemel, vertelde het persbureau AFP dat hij van plan is de beschuldigingen te ontkennen.
Wat ervan te denken? Een aantal gegevens op een rij.
Een: World Vision en andere humanitaire organisaties willen de bevolking in Gaza helpen, niet Hamas. Dat zijn ze verplicht tegenover donoren en vanwege hun eigen uitgangspunten. Ze hebben er geen behoefte aan schuldigen de hand boven het hoofd te houden. Ze willen wel dat verdachten een eerlijk proces krijgen.
Twee: hulpverleningsorganisaties maken gebruik van controlemechanismen om de kans op misbruik te verkleinen. Deze zijn bij World Vision geavanceerd. Bovendien laat deze organisatie externe controles verrichten. Daar komt bij dat medewerkers van World Vision slechts toegang hebben tot beperkte hoeveelheden geld. De internationale directeur van World Vision, Kevin Jenkins, vertelde het persbureau AFP dat het budget voor Gaza in de afgelopen 10 jaar 22,5 miljoen dollar was. Hoe kon Halabi dan tientallen miljoenen dollars aan Hamas doorsluizen, zoals secretaris-generaal van Buitenlandse Zaken Dore Gold beweerde? Betaald uit eigen zak misschien?
Drie: als er toch wat misgegaan is, dan willen hulporganisaties weten hoe dat kan. Alleen op deze wijze kunnen ze hun controlesystemen verbeteren. Een probleem is dat Israël tot nu toe niets heeft kunnen laten zien. De aanklacht lijkt slechts gebaseerd op verklaringen van de personen die Halabi hebben ondervraagd.
Vier: de ondervragingsmethoden van de veiligheidsdienst zijn omstreden. Ze kunnen leiden tot valse bekentenissen. Ook in de Israëlische media gaan stemmen op die de beschuldiging in twijfel trekken. De krant Ha’aretz schreef dat Halabi dagenlang in de cel zat opgesloten met ”asafir”. Dat zijn Palestijnen die collaboreren met de veiligheidsdienst. Volgens Ha’aretz kon hij de druk niet weerstaan en ‘bekende’ hij dingen die onmogelijk zijn.
Vijf: de affaire gaat ten koste van de gewone kinderen in het verpauperde Gaza. World Vision hoopt de operaties in de Gazastrook te hervatten.
Zes: de grote vraag is waarom Israël de zaak zo hoog heeft laten oplopen. Waarom heeft het World Vision niet gewaarschuwd zodat deze de hulpverlening kon verbeteren? Israël wist dat de beschuldigingen zouden leiden tot vermindering van de hulp aan de burgers in Gaza. Is dat om de druk op Hamas verder op te voeren, zodat deze organisatie zich genoodzaakt ziet een akkoord met Israël te sluiten? Riskant, want het omgekeerde kan ook gebeuren. Dat is dat de Palestijnen hun hoop richten op IS.