Sanquin start campagne voor nieuwe bloeddonoren
Bloedbank Sanquin wil de komende jaren 40.000 nieuwe bloeddonors werven. De organisatie doet daarom mee aan een wereldwijde campagne, #Missing Type, die dinsdag van start gaat.
De afgelopen tien jaar is het aantal bloeddonors in de wereld met bijna 30 procent afgenomen. In Nederland was dat iets minder: 20 procent. De oorzaken zijn divers. Jonge mannen beseffen bijvoorbeeld minder dan ouderen dat het geven van bloed noodzakelijk is. Zij melden zich daarom minder vaak aan als donor, zegt Merlijn van Hasselt, werkzaam bij Sanquin. „Als je hun goede voorlichting geeft, willen ze trouwens wel. Dat is mede een reden voor deze campagne.”
Nederland telde eind 2015 in totaal 343.000 bloed- en plasmadonors. Dat aantal wil Sanquin verhogen naar 380.000 in 2019. De uitbreiding heeft te maken met het streven van Sanquin om meer diversiteit in de beschikbare bloedgroepen aan te brengen. „Er wonen tegenwoordig meer allochtonen in Nederland. Hun bloedgroepen komen weliswaar overeen met die van Nederlanders, maar hun rode bloedcellen hebben soms wat andere kenmerken. Het is goed om daar rekening mee te houden. Daarom willen we ook meer gaan werven onder allochtonen.”
Vergrijzing
Naast het werven van extra donors wil Sanquin ook jaarlijks 35.000 donors aantrekken om de plaats in te nemen van donors die stoppen vanwege ouderdom, ziekte of om persoonlijke redenen. Van Hasselt: „Jaarlijks valt om die redenen zo’n 10 procent van de donors af.”
Soms ook mogen donors enige tijd geen bloed afstaan vanwege een reis naar het buitenland. „Dat komt vaker voor dan vroeger, ook het reizen naar verre bestemmingen. Als in het bezochte land of werelddeel een bepaalde bacterie of virus rondwaart die in Nederland niet voorkomen, dan moeten donoren na terugkeer in Nederland wachten tot de incubatie- tijd voor de betreffende aandoening is verstreken. „Dan weet je zeker dat ze die ziekte niet onder de leden hebben”, zegt Van Hasselt.
Campagne
Vanwege dit soort ontwikkelingen hebben daarom in 21 landen 24 bloedbanken de handen ineengeslagen met de campagne #Missing Type. Beroemdheden uit de hele wereld steunen de campagne. Ook Nederlandse bedrijven en organisaties doen mee. In hun logo’s, op websites, in gevelverlichting en op straatnaamborden laten ze tijdelijk de letters A, B en O (de ‘missing’ bloedtypes) uit bedrijfsnamen wegvallen met de vermelding #MissingType.
In Nederland worden de A’s in ”Amsterdam” op het Museumplein tijdelijk afgedekt en zullen BAM en het Amsterdams Concertgebouw op hun gevel de letters A, B en O weglaten. Ziekenhuizen en bedrijven zoals Dura Vermeer, Topbloemen en de Keukenloods ondersteunen de campagne met eigen acties.
De belangrijkste bloedproducten die Sanquin in omloop brengt, zijn rode bloedcellen, bloedplaatjes en geneesmiddelen uit bloedplasma. Uit bloedplasma zijn de bloedplaatjes, rode en witte bloedcellen verwijderd. Die worden tijdens de afname teruggegeven aan de donor.
Zakken met rode bloedcellen worden gebruikt voor bloedtransfusies.
Prijzen
Op de prijzen die Sanquin vraagt voor zijn bloedproducten kwam vorig jaar kritiek. De Tilburgse hoogleraar Rob Slappendel vergeleek de prijzen met die in Duitsland en België en kwam tot de conclusie dat we in Nederland duur uit zijn.
Hij becijferde dat Nederlandse ziekenhuizen 214 euro betalen voor één zak bloed (rode bloedcellen), terwijl Duitsers slechts 85 euro betalen voor hetzelfde product.
In een rekenvoorbeeld schetst hij wat dit voor gevolgen heeft voor het Amphia Ziekenhuis in Breda. Jaarlijks gebruikt deze zorginstelling 9000 zakjes bloed. Dit kost het ziekenhuis 1,9 miljoen euro. Met de Duitse prijs zou dit 0,7 miljoen euro zijn. Een verschil van 1,2 miljoen euro per jaar. Dat het Nederlandse bloed zo duur is, heeft volgens Slappendel te maken met de monopoliepositie van Sanquin, de bloedbank in Nederland. En Nederlandse ziekenhuizen mogen geen bloed kopen in het buitenland, waar het goedkoper is.
Van Hasselt bestrijdt dit. „Onze prijsopbouw is anders. Sanquin verzamelt bloed, test het, slaat het op en verspreidt het. In bijvoorbeeld België voert een ander instituut de testen uit. Ook de kosten van spoedvervoer nemen wij voor eigen rekening. We financieren de hele keten, dat verklaart de verschillen in prijzen tussen onze producten en die in het buitenland.”
