Moskou beweert nu dat Oekraïense infiltranten hebben geprobeerd aanslagen te plegen op de Krim. Daarom brengen de Russen hun troepen aan de zuidwestgrens in hoogste staat van paraatheid.

Bij een gevecht tussen agenten van de Russische geheime dienst en Oekraïense infiltranten zouden twee Russen zijn omgekomen. Moskou wil daarom nu militair ingrijpen in Oekraïne.

Of het allemaal waar is, valt moeilijk te bewijzen. Noch de Russen, noch de Oekraïners zijn er vies van om valse informatie te verspreiden.

Wel is vast te stellen dat Poetin druk bezig is zijn militaire macht te vergroten. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie heeft Moskou veel macht verloren. Vazalstaten in Midden-Europa kozen de kant van het Westen. Economisch heeft Rusland, mede door de lage olieprijs, ook moeten inleveren.

Het enige wat overblijft is militair vertoon. Daar is hard aan gewerkt. In de achterliggende tien jaar is het leger niet alleen getalsmatig op sterkte gebracht, maar is het ook gemoderniseerd.

Aanvankelijk had Rusland er een behoorlijke dobber aan om landen aan de zuidgrens in het gewenste gareel te krijgen. De verschillende republieken in de Kaukasus gaven veel zorg. De toestand lijkt inmiddels beheersbaar voor Moskou. Vandaar dat Poetin nu verder kijkt.

Heel duidelijk is het beleid van Moskou erop gericht om de wereld te laten voelen dat Rusland een macht van formaat is. Dat is van de Noordzee tot het Nabije Oosten zichtbaar. De vloot onderzeeërs, gestationeerd in de haven van Moermansk, is gemoderniseerd. Kaliningrad aan de Oostzee is tegenwoordig een rakettenvesting. Door de bezetting van de Krim controleert Rusland de Zwarte Zee en inmiddels heeft het met een modern luchtafweersysteem vaste voet in Syrië waardoor het vliegvelden in Turkije kan bereiken die belangrijk zijn voor de NAVO.

Nog steeds kan de Russische strijdmacht zich niet meten met die van Amerika. Maar het is te gemakkelijk met die constatering genoegen te nemen. De VS en Europa zullen moeten nadenken hoe ze in eensgezindheid een antwoord vinden op de groeiende militaire macht van Moskou. Dat vraagt van Amerika bereidheid het voortouw te nemen. Dat wordt steeds minder vanzelfsprekend omdat Washington er genoeg van krijgt de kastanjes uit het vuur te halen terwijl Europa toekijkt. En kritiek heeft!

Dat laatste is misschien wel het meest zorgwekkend. Europa heeft na het uiteenvallen van het Sovjetimperium gedacht dat definitief vrede was bereikt en militaire slagkracht dus niet meer nodig was. Inmiddels is duidelijk dat er een vuist tegenover Rusland gemaakt moet worden. Dat vraagt vastberadenheid. Dat vraagt ook investeringen. Daar kan Europa nog veel aan verbeteren. Tot nu toe was het Westen te slap.