Beltsazar, de koning van Babel, had een grote maaltijd bereid voor zijn duizenden geweldigen. Ze dronken, met zijn vrouwen en bijwijven, de wijn uit zilveren en gouden vaten en ze prezen die gouden en zilveren vaten. Maar op die tijd kwamen vingeren van eens mensen hand aan de wand en schreven tegenover de kandelaar op de kalk van de wand van het koninklijk paleis. Toen de koning het deel van de hand zag dat daar schreef, verschrikte hij zeer en zijn lendenen werden los en zijn knieën stieten tegen elkaar. Doch in die nacht werd Beltsazar, de koning der Chaldeeën, gedood.Dit was een zware slag die hem onverwachts overviel. Hij verwachtte hem in het geheel niet. Wat een droevige zaak op zo’n goddeloze maaltijd. In een ogenblik ontving hij het vonnis van de dood. Deze historie behoorde ons te verschrikken wanneer wij op een maaltijd zijn, opdat wij de gave van God niet misbruiken in eten en drinken en opdat ons zo’n zware straf niet zou overkomen.

Wat zal ik meer zeggen? Men vindt tegenwoordig veel mensen die op het kussen van zorgeloosheid in eten en drinken liggen te slapen, niet eens denkende wat er staat in Lukas 21:34: „ … en dat u die dag niet onvoorzien overkome.” O, zo wij daar méér aan dachten, we zouden meer op onze hoede wezen en niet zo snel verrast worden als Beltsazar.

Cornelis van Niel, lidmaat te Tiel (Welriekende Balsem, 1663)