„En de Heere der heirscharen zal op deze berg alle volken een vette maaltijd maken, een maaltijd van reine wijn, van vet vol mergs, van reine wijnen die gezuiverd zijn.”

Ik hoor een bekommerde ziel zeggen: „Het is zo, het is de Heere wel alleszins betamelijk zulke maaltijden aan te richten, en het is een onverplichte goedheid Gods dat Hij ons iets daarvan bekend laat maken. Maar wat betekent: „Zijn zwaard aan de heup”? Waarom is Hij rood aan Zijn gewaad? Waarom eigent Hij Zich op een feestdag de Naam Heere der heirscharen toe? Dit zou op de dag van de strijd passend zijn, maar op een feestdag baart dat wantrouwen. Wie kan met vreugde maaltijd houden wanneer er een zwaard boven zijn hoofd hangt? Zachte kleding, een scepter des vredes, klederen des heils, en een naam die milddadigheid, liefde, barmhartigheid en rijkdom te kennen geeft, zouden bij deze gelegenheid meer passen.”

Hierop antwoord ik dat dit een misvatting is die voortvloeit uit onkunde van de redenen. Waarom Hij bij deze gelegenheid Zichzelf deze Naam toe-eigent die genoegzaam is om al deze vrees weg te nemen? Weet toch dat deze maaltijd een triomffeest is over Zijn en uw vijanden! Deze is aangericht ter gedachtenis van de overwinning die Hij verkregen heeft en als onderpand dat u ter bekwamer tijd door Hem een volkomen overwinning zult verkrijgen. Alhier verschijnt Hij in Zijn krijgsgewaad als de Heere der heirscharen, om u indachtig te maken dat Hij op deze berg Moab gedorst en de dood verslonden heeft tot overwinning.

Thomas Halyburton, hoogleraar in St. Andrews (”De zondaar verheugd in Gods heiligdom”, 1763)