De vijftiger Saga werkt op het vliegveld in Nice. Op de avond van de 14e juli, de Franse nationale feestdag, reed hij op zijn scooter –zijn vrouw achterop– naar de Promenade des Anglais om naar het vuurwerk te kijken. Ze waren aan de late kant. Plotseling hoorden ze mensen schreeuwen.

Lees ook

Onderscheiding voor helden van Nice

Saga, tegenover Nice Matin: „Mijn vrouw riep tegen me: „Stop, er klopt iets niet.” Toen we terug wilden rijden, zagen we de menigte alle kanten op rennen, alsof die ergens voor vluchtte. Toen zagen we de vrachtwagen.”

Saga gaf stevig gas. „Ik had niet eens de tijd om in mijn achteruitkijkspiegel te kijken. Toen haalde hij me in. Hij reed over de stoep. In mijn hoofd zie ik nog steeds de beelden van lichamen die alle kanten op vlogen. Ik begreep onmiddelijk wat er gebeurde en besloot gas te geven”, vertelt hij in de lokale krant.

De Fransman stopte om zijn vrouw af te zetten. „Ik zei tegen haar: Ga weg. Toen heb ik plankgas gegeven.” Saga was vastbesloten om de terrorist tot staan te brengen. „Ik wilde hem stoppen tegen elke prijs. Ik was verdoofd, maar alles was tegelijkertijd ook heel helder. Ik stelde mezelf de vraag: wat ga je doen met dat scootertje van je? Toen heb ik hem tegen de vrachtwagen gereden.” Hij herinnert zich dat hij viel, weer opstond en achter de vrachtwagen aan rende. „Ik wist niet meer wat ik deed. Uiteindelijk lukte het me om me vast te klampen aan de cabine.”

Saga sloeg uit alle macht op de chauffeur in. „Ik sloeg hem, en sloeg hem, en sloeg hem nog eens, met alle kracht in mijn linker­hand, ook al ben ik rechts. Op zijn gezicht. Hij zei niets.”

Aanslagpleger Bouhlel dook niet weg maar probeerde Saga neer te schieten met een pistool. Het wapen weigerde. „Hij richtte op mij, haalde de trekker over, maar het werkte niet. Ik was heel helder en bereid om te sterven om hem te stoppen. En ik bleef hem slaan.”

De brommerheld probeerde de deur van de vrachtwagen te openen maar dat lukte niet. Toen deed hij pogingen om de chauffeur door het raam te trekken. Bouhlel sloeg hem op zijn beurt met zijn wapen op het hoofd. „Toen zag ik sterretjes. Ik ben van de treeplank gevallen maar er ook direct weer opgeklommen.”

Uiteindelijk brachten schietende agenten de vrachtwagen tot stilstand. Saga zocht dekking tussen de wielen. „Ik ben plat op mijn buik gaan liggen, met mijn hoofd naar de zijkant. Er werd overal geschoten.”

Toen alles voorbij was, keek Saga eerst uit naar zijn vrouw. Die bleek ongedeerd. De Fransman belandde in het ziekenhuis, waar artsen slechts een paar bloed­uitstortingen en een gebroken rib constateerden. Fysiek hield hij daardoor weinig aan zijn avontuur over.

Maar mentaal heeft de scooterheld van Nice het moeilijk. „In het ziekenhuis kon ik niet slapen, ondanks de medicijnen die ze me gaven.” In zijn hoofd spelen de beelden zich steeds opnieuw 
weer af. „Niet van hem maar van die neergemaaide mensen. Kinderen.”