Voormalig directeur Wout Visser licht toe: „Vroeger had je vaste klanten. Tegenwoordig moet je scherp concurreren om een opdracht binnen te halen.” Na een aantal magere jaren trekt de situatie in de bouw weer aan. Kees: „Er is voldoende werk, maar de prijzen staan nog steeds onder druk, de marges zijn flinterdun.”

Hij vertegenwoordigt de vierde generatie. Zijn vader Jan (67) en diens broers Wout (69) en Cor (64) zijn inmiddels gestopt of alleen nog op de achtergrond betrokken. De zaak telt vijftien werknemers.

De huidige directeur: „De meeste projecten zijn voor particulieren: huizen bouwen en verbouwen. Soms doen we dat in eigen ontwikkeling, dan kopen we grond, zetten er woningen op en verkopen die. Momenteel zijn we druk met het restaureren van twee monumentale boerderijen en met de bouw van de hhk-kerk hier in Ouderkerk. De rk-kerk in Krimpen hebben wij eveneens gebouwd.” Visser voert vooral werkzaamheden uit in „een grote regio rond Rotterdam.” Maar ook wel verder weg. „Afstand is niet snel een bezwaar.”

Een specialiteit van de onderneming is het opvijzelen van panden. Cor: „Als een huis scheef staat, brengen we er vijzels onder aan, tillen we het op en zetten we het recht. Vooral in veengebieden komt het voor dat gebouwen verzakken. Zulke klussen hebben we zelfs in Friesland gedaan.” Een pand op een hoger niveau brengen, gebeurt de laatste jaren ook om waterschade door hoosbuien te voorkomen.

De historie van het bedrijf gaat terug tot 1925. Toen begon Wouter Visser als metselaar voor zichzelf. Kleinzoon Wout: „Met verbouwinkjes; en verder bestrating, rioleringswerk en schoorsteen­vegen, dat hoorde alle­maal bij het vak. Hij huurde af en toe wat personeel in. Hij had altijd wel een paar oude mannetjes om zich heen.”

Kort na de Tweede Wereldoorlog trad zijn zoon Teunis aan. Later, in 1963, gingen diens zoons Wout en Jan bij hun pa werken, meteen nadat ze van school kwamen, Cor volgde als 14-jarige in 1966. De oudste van de drie vertelt: „We kregen alleen zakgeld, een tientje, geen loon. Maar we woonden thuis en we hadden niet meer nodig.” Er was tevens een zestal andere werknemers in dienst.

Cor over die tijd: „In 1962 kocht mijn vader de eerste vrachtauto, een Opel Blitz. Hij had zelf geen rijbewijs, ’s avonds zette een buurman de wagen binnen, want hij was er erg zuinig op. Iemand van het personeel bracht er zand, stenen en ander materiaal mee naar de plek waar werd gewerkt. In de strenge winter van 1963 bevroor de motor. De reparatie kostte 1000 gulden. Die kon m’n vader niet zo snel opbrengen, maar gelukkig wilde een garagehouder hem helpen.”

Rond 1980 ging de firma behalve metselen ook timmeren. Visser werd toen een volwassen aannemingsbedrijf. Enkele jaren later vond een verhuizing plaats van een schuur midden in het dorp, naar een pand met kantoor en werkplaats, op een klein industrieterrein aan de rand van Ouderkerk. In de polder ligt ook nog een opslagterrein.

Vandaag de dag is timmeren de hoofdactiviteit (90 procent). Wout: „Metselwerk besteden we nu uit aan, dus de omgekeerde situatie van vroeger. Let wel, een huis bouwen is vijf maanden werk, waarvan drie weken metselen en de rest timmeren.”

Door de jaren heen veranderde er veel in de bouw: „Je kreeg aller­lei materiaal om mensen werk uit handen te nemen: kranen, bouwliften, heftrucks. Het beroep van bouwvakker is daardoor lichamelijk minder zwaar geworden. En kijken of iets recht ligt, deed je vroeger met een flesje water, toen met een waterpas en nu met laser.” Kees: „En er is veel arbowetgeving gekomen. Alles draait om veiligheid.”

Over aannemer-zijn, zegt hij: „Het mooie is: je maakt iets, je bent creërend bezig. Wat op papier wordt uitgedacht, zie je later in werkelijkheid voor je. Vertrouwen, transparantie en eerlijkheid zijn daarbij voor ons belangrijke aspecten.”

Bedrijf: Aannemingsbedrijf
W. Visser en Zn. in Ouderkerk aaan den IJssel

Opgericht in: 1925

Aan het roer: Kees Visser

zomerserie Familiebedrijven

Dit is het vijfde deel in een serie over familiebedrijven. Volgende week maandag deel 6.