Familieleden van de verzetsheld uit Puerto Rico, Amerika en Curaçao waren vrijdagmiddag aanwezig toen Madurodam de verzetsheld op zijn honderdste geboortedag eerde met een biografie, een onderscheiding, een monument en een film.

Maduro kwam uit een Joodse familie op Curaçao. Tijdens de meidagen van 1940 gaf hij als cavalerieofficier leiding aan de herovering van Villa Dorrepaal bij Leidschendam. Daarna was hij actief in het verzet. De bezetter kreeg hem te pakken, meermalen zelfs. Uiteindelijk maakte vlektyfus in het gevangenkamp een einde aan zijn jonge leven.

Nu wordt hij herdacht, een eeuw na zijn geboortedag. De taptoe wordt geblazen; een stil herdenken volgt. De directeur leest een telegram voor van prinses Beatrix, de eerste burgemeester van de miniatuurstad: „De herinnering aan zijn grote persoonlijke moed zal blijven voortleven.”

::

Dat liet echter te wensen over, zegt de ene spreker na de andere. Madurodam is wereldberoemd, maar wie weet wie Maduro was? „Hij had een stoere, maar ook een lieve kant”, zegt biografe Kathleen Brandt-Carey. Tweemaal had Maduro de gelegenheid uit gevangenschap te ontsnappen. Hij deed het niet, omdat hij anderen niet wilde achterlaten. Het kostte hem het leven.

Alle aanwezigen worden aangemoedigd omhoog te kijken, naar de vuurtoren. Daar hangt een militair aan een kabel. Onder marsmuziek tokkelt hij naar beneden en overhandigt het eerste exemplaar van Maduro’s biografie, gesierd met een oranje lint.

Oomzegger George Maduro krijgt het uitgereikt. Hij vertelt wat de dood van de verzetsman heeft betekend voor zijn familie.

::

Maduro is de enige Nederlander van Antilliaanse afkomst die de Militaire Willems-Orde kreeg toegekend. Dat gebeurde in 
1946, postuum, en daarom is 
de medaille nooit uitgereikt. 
Nu krijgt de familie de onderscheiding alsnog, bij wijze van uitzondering. Marco Kroon, óók ridder Militaire Willems-Orde 
en óók op 15 juli geboren, reikt het ereteken uit, na eerst voorgelezen te hebben wat erop vermeld staat: „moed, beleid en trouw.”

Nóg is het eerbetoon niet voorbij. Jikke van Loon ontwierp twee beelden: een jonge Maduro en een volwassen Maduro. Het eerste is klaar en wordt onthuld. Het is niet onaantastbaar: „Ik daag mensen uit hun naam in het beeld te slaan, want held zijn is niet iets onbereikbaars. De naam verandert dan van lood in goud.”

De locoburgemeester van Den Haag verschijnt op het podium, samen met alle leden van de familie Maduro die naar Nederland gevlogen zijn. De andere aanwezigen staan op en draaien zich om. Dan davert een eresaluut over Den Haag en tegelijk zakt het kleed van het beeld van de jonge strijder. Directeur Van Dijk verwijst naar de aanslag in Nice: „De boodschap van vrijheid, vrede en recht is actueler dan ooit.” Dát wil Madurodam overbrengen: het leven in vrijheid –in het park in miniatuur te bewonderen– „moet je koesteren, en zo nodig verdedigen.”