De minister vreest daarbij dat de Wereldhandelsorganisatie (WTO) de Europese Unie op de vingers zal tikken, wanneer de lidstaten besluiten alle zeehondenbont te weren. Het huidige, beperkte importverbod op het bont komt daardoor in gevaar. Bot zei meer heil te zien in overleg met de Canadese autoriteiten.

Net als de fracties in de Tweede Kamer is de minister bezorgd over de huidige jacht op de zeehonden in Canada, waar de komende drie jaar 975.000 dieren gedood mogen worden. Het aantal en het gebrekkige toezicht op de manier van doden en villen van de zeehondjes baart hem met name zorgen.

In de eerste plaats is daarom overleg nodig met de Canadese autoriteiten, waarbij Nederland zal aandringen op „terughoudendheid en het voorzorgsprincipe". „Het uitgangspunt is dat de zeehondenjacht alleen mag plaatsvinden op basis van een zorgvuldig beheersplan", aldus de minister.

De Tweede Kamer wil dat Nederland zich sterk maakt voor een totaal importverbod op het zeehondenbont. Sinds 1983 zijn de Europese grenzen gesloten voor bont van de allerjongste dieren.

Hoewel ’bescheiden’ schendt Nederland volgens het International Fund for Animal Welfare (IFAW) dit Europese verbod. Op basis van cijfers van Eurostat, het Europees bureau voor de statistiek, stelt de organisatie dat tussen 1999 en 2003 voor 30.000 euro aan pelzen en andere producten van de jongste zeehonden geïmporteerd zijn. Uit gegevens van de Nederlandse regering blijkt tevens dat Nederland de afgelopen vijf jaar in totaal voor 130.000 euro aan zeehondenproducten verhandelde. Het IFAW wil dat Nederland net als België en de Verenigde Staten, dat in de jaren ’70 de grenzen dichtgooide voor alle zeehondenproducten, deze handel helemaal verbiedt.