„En Jezus antwoordende, zei: 
Er is geschreven…”

Wanneer de verzoeker zijn verzoekingen aanwendt, de ene na de andere, overwint Jezus hem met: „Er is geschreven” – „Er is geschreven”; en „De engelen komen en dienen Hem.” Op een andere keer staat de menigte op, werpt Hem uit en leidt Hem op de top van de berg waarop hun stad gebouwd is, om Hem van de steilte af te werpen. Maar nee, zij kunnen niet. Ten slotte beginnen ze Hem te verraden en over te leveren. Ze maken een gevangene van Hem. Ze schijnen over Hem te zegevieren. Ze kronen Hem met doornen, ze bespotten Hem, ze slaan Hem met vuisten, ze binden Hem, ze leiden Hem heen, en ze nagelen Hem aan het kruis.

Overwint dit alles Hem niet? Nee, juist terwijl Zijn vijanden dachten dat ze hun doel bereikt hadden en de hel al zijn woede tegen Hem had aangewend, sloeg Zijn almachtige arm de oude slang op de kop, vermorzelde hem overeenkomstig de eerste belofte en zond hem huilend naar de verdoemenis, om nooit weer tevoorschijn te komen. Zo heeft Hij de machten der duisternis voor Zijn Kerk overwonnen.

Laat het toch opgemerkt worden dat Zijn overwinningen voortgaan. Ofschoon wezenlijk volbracht, en geheel zeker, gaat Hij toch nog voort, overwinnende en opdat Hij overwint, tot nu toe om de buit te buiten en de roof te roven.

Joseph Irons,
predikant te Londen

(”Goddelijke leiding”, 1831)