De bijeenkomst was belegd door verontruste vissers die zich hebben verenigd in het comité Eendracht Maakt Kracht. Welke acties er precies komen, was vanmorgen niet duidelijk. Het comité zou later vandaag of morgen met een persverklaring komen.

De beroepsgroep is boos omdat zijn werkgebied op de Noordzee steeds kleiner dreigt te worden door de aanleg van windmolenparken, het aanwijzen van natuurgebieden op zee en zandwinning. „De Noordzee lijkt een speelterrein voor milieuorganisaties en energiebedrijven te worden”, stelt de Urker visser Jurie Post, schipper op de UK 237. Hij was betrokken bij de voorbereidingen van de (besloten) bijeenkomst.

„Minister Kamp van Economische Zaken heeft gezegd dat hij de Noordzee vol wil zetten met windmolens”, zei Post vanmorgen, terwijl hij met zijn schip ten westen van IJmuiden op tong en schol aan het vissen was. „Greenpeace wil dat 30 procent van de Noordzee wordt bestempeld tot beschermd natuurgebied en gesloten voor de visserij. Daar komen de windparken nog bovenop. En netbeheerder Tennet heeft plannen om op de Doggersbank (belangrijk visserijgebied, red.) een eiland aan te leggen met een vliegveld en een soort stopcontact voor 2000 windmolens. Het gaat allemaal zo snel, ik word er bang van.”

Post schat dat er zaterdag op de vergadering meer dan 150 vissers aanwezig waren. „Ze kwamen uit alle Nederlandse havens en uit België. Ook Duitse vlagkotters (schepen die in Duitsland zijn geregistreerd, maar eigendom zijn van Nederlandse vissers, red.) waren erbij.” Er waren volgens de Urker plannen voor harde acties, maar daar kreeg het comité de handen niet voor op elkaar. Volgens Post is de vissersvloot, en daarmee de vangstcapaciteit, de laatste decennia al fors gekrompen. „Ons werkterrein beslaat maar een klein deel van de Noordzee. We begrijpen niet waarom milieuorganisaties juist daar gesloten gebieden willen realiseren, waar onze belangrijkste bestekken (locaties waar vis wordt gevangen, red.) liggen.”

„De vissers zijn het meer dan zat”, zei Derk Jan Berends, secretaris van de Nederlandse Vissersbond, vanmorgen. Volgens Berends zit niet alleen de inkrimping van hun werkgebied de vissers hoog, maar ook de aanlandplicht, de Europese verplichting om alle gevangen vis –ook te jonge vis en onverkoopbare soorten– aan wal te brengen. Deze plicht wordt momenteel gefaseerd ingevoerd maar stelt de vissers voor praktische problemen en brengt extra kosten met zich mee. Ook stellen de vissers dat de maatregel, die bedoeld is om het herstel van de visstand te bevorderen, juist contraproductief werkt.

„De vissers worden voortdurend geconfronteerd met nieuwe beperkingen maar niemand heeft oor voor de problemen van de sector”, zegt Berends. Overigens vindt hij niet dat de belangenorganisaties, waaronder de Vissersbond, steken hebben laten vallen. „Maar het is wel duidelijk dat we als sector meer moeten investeren in onze lobby.”