Haar man is in goede handen, tijdens haar afwezigheid. „Onze jongste dochter is de hele week in huis en zorgt voor hem. Daar ben ik dankbaar voor. Mijn man is niet bedlegerig. Hij kan binnen wat rondlopen met zijn rollator. Maar naar buiten gaan wordt al lastig. Laat staan samen op vakantie gaan. Hij gunt mij deze week van harte.” Met een steels lachje: „Maar hij heeft natuurlijk liever dat ik thuis ben.”

Het echtpaar, behorend tot de gereformeerde gemeente in Nederland in Leerdam, heeft tien kinderen en runde een boerderij. Van der Spek: „Toen mijn man ziek werd, kreeg hij eerst een poosje hulp van de knecht van een bekende uit de buurt. In zulke omstandigheden leer je je vrienden kennen. Later kwam er een vaste knecht. Zelf heb ik altijd kracht naar kruis gekregen. Het was een moeilijke tijd, maar het is me nooit boven het hoofd gegroeid.”

Of lijden dichter bij God brengt? Van der Spek: „Dat zou groot zijn. We moeten niet vragen waarom, maar waartoe? Onze trouwtekst is: De zegen des Heeren maakt rijk en Hij voegt er geen smart bij. Die tekst geeft weleens vragen. We hebben veel smart en zorgen gehad. En nog. Maar als ik de uitleg bij deze Bijbeltekst lees, dan gaat het niet zozeer over aardse smart, maar hebben deze woorden vooral betrekking op de eeuwigheid.”

Tijdens de bootreis ontmoet Van der Spek veel echtparen. Of dat pijn doet? „Natuurlijk was ik hier graag met mijn man geweest. Maar gelukkig zijn we nog samen. Andere vrouwen van mijn leeftijd zijn soms weduwe. Dat is de andere kant. Veel steun heb ik aan onze kinderen. Onze dochters wonen gelukkig dichtbij.”

Een bootreis is echt iets voor Van der Spek. „Je bekijkt de omgeving van een andere kant; dat vind ik mooi. Af en toe pak ik m’n breiwerk erbij. Ik ben samen met mijn nicht. We zijn al vanaf de schoolbank vriendinnen.”

Van der Spek vindt het fijn dat er meer aandacht lijkt te komen voor mensen die dagelijks de zorg voor een ander hebben. „Het is fijn als niet alleen aan de zieke wordt gevraagd: Hoe gaat het met je, maar ook aan degene die de zieke verzorgt. Ook in de kerk groeit de aandacht hiervoor. Onder andere in de voorbede op zondag. Daar ben ik blij mee.”

Dit is de tweede aflevering in een serie portretten van deelnemers aan een bootreis van Amicitia.