Dat besloot de generale synode van de CanRC vorige week, zo blijkt uit een persverklaring. De synode kwam bijeen in Dunnville, Ontario.

Het besluit van de synode betekent dat de plaatselijke gemeenten niet langer automatisch attestaties accepteren van GKV-leden die verhuizen naar Canada en dat de Canadese kerken alleen nog na toestemming van de classis een beroep kunnen uitbrengen op Nederlandse predikanten. De Canadezen zullen bovendien de ontwikkelingen bij de Theologische Universiteit Kampen nader onder de loep nemen.

Het besluit om deze onderdelen van zusterkerkrelatie tijdelijk op te zeggen, volgt op vermaningen aan het adres van de GKV. De Canadese kerken vrezen dat de vrijgemaakt gereformeerden ruimte bieden aan opvattingen die op gespannen voet staan met Schrift en belijdenis.

De tweede voorzitter van de CanRC-synode, ds. R. A. Schouten, stelt dat de stemming tijdens de synode „somber” was. „Na meer dan zestig jaar waarin er sprake was van een nauwe band en -samenwerking, was het pijnlijk om ter ervaren dat er scheiding ontstaat tussen ons en wat historisch gezien onze moederkerk is.”

De CanRC willen nog niet zover gaan dat ze de zusterkerkrelatie met de GKV opzeggen. Wel stuurt de synode een waarschuwende brief aan de GKV-synode die in 2017 bijeenkomt in Meppel en aan alle GKV-gemeenten in Nederland, met de oproep om terug te keren „naar de autoriteit van de Bijbel”, om de bezinning op vrouwelijke ambtsdragers te laten rusten en om op de Theologische Universiteit in Kampen geen ruimte te geven aan visies die op gespannen voet staan met Schrift en belijdenis.

Ook willen de kerken dat de GKV op het gebied van de ethiek een behoudender koers varen dan nu soms het geval is. De brief eindigt niet vrijblijvend: de Canadezen waarschuwen dat hun volgende synode, in 2019, zal beoordelen of er in de GKV een keer ten goede is en of de zusterkerkrelatie gehandhaafd kan blijven.

In 2015 besloten de Free Reformed Churches of Australia (FRCA) al om de zusterkerkrelatie met de GKV op te schorten. De gevolgen van die opschorting zijn gelijk aan de maatregelen die de Canadese kerken heben genomen: er is geen ‘vrij verkeer’ meer van predikanten en kerkleden tussen de Nederlandse en de Australische kerken.

De synode van de CanRC boog zich voor de derde achtereenvolgende keer over de vraag of vrouwen stemrecht kunnen krijgen bij de verkiezing van ambtsdragers. De synode van 2010 in Burlington gaf plaatselijke gemeenten de vrijheid om vrouwen stemrecht te geven. De synode van 2013 in Carman draaide dat besluit echter terug, en stelde dat in de stemming voor ambtsdragers alleen mannen stemrecht hebben.

Bij de nu afgesloten synode kwamen zeventien bezwaarschriften binnen tegen het besluit uit 2013 om alleen mannen stemrecht te geven. Uiteindelijk besloot de kerkvergadering in Dunnville om de situatie van 2010 aan te houden, omdat de synode in 2013 onvoldoende zou hebben aangetoond dat het besluit uit 2010 in strijd was met de Schrift of de kerkorde. Daardoor kunnen plaatselijke gemeenten nu opnieuw zelf bepalen of ze al dan niet stemrecht verlenen aan vrouwen.

De CanRC-synode besloot geen zusterkerkrelatie aan te gaan met de Reformed Presbyterian Church of North America. Hoewel er sprake is van een hoge mate van geestelijke herkenning tussen beide kerken, vormt het toelaten van vrouwen tot het diakenenambt bij deze kerken, voor de CanRC een verhindering om een zusterkerkrelatie aan te gaan.

De kerkvergadering besloot dat de English Standard Version de aanbevolen Bijbelvertaling blijft binnen de kerken. De New International Version uit 2011 wordt niet aanbevolen, hoewel de synode anderzijds aan kerken die deze vertaling verkiezen, het gebruik niet verbiedt.

Zie ook:

Zusterkerken GKV uit op beperken band (Reformatorisch Dagblad, 28 november 2015)