De koning bevond zich dan ook onder het gehoor van Lanoye en die wilde dat graag weten. Met een luid en duidelijk ‘Majesteit!’ stak hij zijn genoegen de koning te kunnen toespreken niet onder stoelen en banken. “Het is heel bijzonder dat ik dit mag zeggen”, aldus Lanoye. De locatie, het auditorium van het Academiegebouw van de Leidse universiteit, had daarbij nog toegevoegde waarde.

De schrijver hield onder meer een vurig pleidooi voor het voor altijd uitbannen van spellingcommissies en spellinghervormingen. Taal laat zich nu eenmaal niet vangen in consistente en consequente regels, en is ook niet logisch. Het Nederlands zou geholpen zijn als er niet steeds weer veranderingen waren doorgevoerd. “Een Engelstalige kan Shakespeare nog steeds lezen en begrijpen, een Nederlandstalige begrijpt nog maar weinig van Vondel en dat ligt niet alleen aan Vondel”, zei Lanoye.

Bij de bijeenkomst werden ook ereleden van de Maatschappij, die vanaf 1775 altijd een Oranje als beschermer heeft gehad, in het zonnetje gezet en kreeg de koning het jubileumboek ‘Al die onbekende beroemdheden’ overhandigd.