Dat blijkt uit een vrijdag gepresenteerd onderzoek van uitzendorganisatie Randstad. Ondanks het vele solliciteren is 45 procent van de werkloze 50-plussers zelfs nooit uitgenodigd op een gesprek. Dat leidt bij veel 50-plussers tot somberheid en onzekerheid over hun kansen op de arbeidsmarkt en hun financiële toekomst.

Het onderzoek, dat werd uitgevoerd onder duizend respondenten, kijkt onder meer naar de manier waarop werkloze 50-plussers denken over hun kansen op de arbeidsmarkt. Twee derde van de respondenten tast erover in het duister en weet niet wat hij van de toekomst moet verwachten. Slechts 22 procent is positiever en denkt binnen een jaar werk te vinden.

Driekwart van de respondenten uit het onderzoek blijkt meer dan een jaar werkloos. Om hun kansen op succes te vergroten, zijn veel oudere werkzoekenden bereid concessies te doen. Zo zegt bijna de helft in een ander vak­gebied te willen werken en stelt 44 procent een opleiding te willen volgen. Ook zijn de meesten bereid minder uren te gaan werken (42 procent), op flexibele basis te willen werken (40 procent) of onder hun niveau te gaan werken (35 procent). Driekwart zou ook een stageplek willen accepteren om zo meer kans te maken op werk. Het salaris is voor 34 procent van de 50-plussers bespreekbaar.

Volgens directeur arbeidsmarkt Marjolein ten Hoonte van Randstad zien werkgevers „gelukkig wel degelijk pluspunten” van een 50-plusmede­werker ten opzichte van een jongere werknemer. Bijna de helft (48 procent) van de werkgevers vindt oudere werknemers effectiever in hun werk. Ook zien ze de schat aan werkervaring, levenservaring, mensenkennis en loyaliteit als meerwaarden, stelt ze. „De 50-plussers hebben andere kwaliteiten dan jongeren. Door deze samen te brengen, creëer je een optimale samenstelling.”

Uit onderzoek dat Randstad eerder deze maand presenteerde, bleek niettemin dat veel werk­gevers nog altijd veel vooroor­delen jegens 50-plussers koesteren. Zo zeggen werkgevers over oudere werknemers dat ze star (36 procent) of te duur (46 procent) zijn en zich niet willen ontwikkelen (24 procent). „Dat is jammer, want zo blijft veel potentieel onbenut”, stelt Ten Hoonte.