Dan hebben we het nog niet over de sociaaleconomische gevolgen. Echtscheiding kost de samenleving naar schatting 2 miljard euro per jaar. Een groot deel daarvan, 900 miljoen, houdt verband met crimineel gedrag van kinderen die in gebroken gezinnen opgroeien. Schokkende cijfers.

Terecht vroeg SGP-leider Van der Staaij deze week in een tv-uitzending opnieuw aandacht voor het almaar stijgende aantal echtscheidingen. Eerder deed hij dat met zijn pleidooi voor huwelijkstrouw. Dat was een reactie op de website Secondlove, die echtgenoten aanmoedigt elkaar te bedriegen door een avontuurtje met een ander aan te gaan. Daarmee wordt de basis voor een echtscheiding gelegd.

Ook de ‘therapie’ die de SGP-leider deze week adviseerde, is terecht: leer jongeren hoe ze een duurzame relatie moeten aangaan. Anders gezegd: Wat is het geheim van een goed huwelijk? Jongeren die daar nooit iets over horen en er ook weinig of geen goede voorbeelden van zien, lopen een verhoogd risico zelf lichtvaardig een relatie te beginnen die eindigt in een echtscheiding.

Door wie deze relatielessen gegeven moeten worden, daarover kunnen de meningen verschillen. Van der Staaij ziet een taak voor middelbare scholen. Deze doen al het nodige aan seksuele vorming en daar zou het onderwerp ”relatievorming” prima bij passen.

De redenering is begrijpelijk, maar roept wel vragen op. Wordt er niet te makkelijk naar het onderwijs gekeken bij het aanpakken van allerlei maatschappelijke misstanden? Daar zijn scholen toch niet in de eerste plaats voor bedoeld?

Er is op deze manier al heel wat op het bordje van leraren terechtgekomen, waarvan het de vraag is of het daar hoort. Als een groeiende groep –vooral allochtone– jongeren dreigen te ontsporen in de samenleving, voeren we burgerschapsvorming in op school. Als we de emancipatie van homo’s willen bevorderen, verplichten we scholen les te geven over seksuele diversiteit. En als een groeiend aantal kinderen te dik is, vragen we scholen aandacht te besteden aan gezond eten en beweging. Het rijtje valt eenvoudig uit te breiden.

Nu zouden er dus relatielessen gegeven moeten worden om het aantal echtscheidingen terug te dringen. Het is te begrijpen dat leraren verzuchten: Nee hè, niet weer zo’n maatschappelijk onderwerp omdat het in de samenleving fout gaat. Ligt hiervoor niet de eerste verantwoordelijkheid bij ouders, om in hun gezin aandacht te besteden aan duurzame relaties?

Het maatschappelijk probleem ”echtscheiding” is ernstig genoeg om het serieus te nemen. Duurzame relaties, stabiele huwelijken zijn het cement van de samenleving. Terecht dat we daar veel tijd en aandacht aan besteden, te beginnen in het gezin. Waarbij ook in dit verband geldt: goed voorbeeld doet goed volgen.