„U dan, die gelooft, is Hij dierbaar.”

Hoe dierbaar is Jezus voor de gelovigen, als zij zich indenken: Op ons vloek- en doemwaardige zondaren, die de eeuwige dood rechtvaardig hadden verdiend, heeft Jezus willen neerzien. Onze ellende heeft Hij Zich willen aantrekken en ons vlees en bloed wilde Hij aannemen. Voor ons heeft Hij allerlei hoon, smaad, verachting en vervolging verdragen. Voor ons, die Gods vijanden waren, heeft Hij in de hof van Geth­sémané die zware strijd willen strijden. Voor Herodes en Pilatus heeft Hij Zich als de grootste boosdoener laten terechtstellen. Voor ons, rebellerende zondaren, is Hij de kruisberg opgestegen. Hij liet op Golgotha’s heuveltop Zijn dierbaar bloed tot verzoening stromen. Hoe meer zij in de staat van Jezus’ diepe vernedering worden ingeleid en in aanmerking nemen wat Jezus daarna voor hen was, des te meer wordt Hij dierbaar in hun ogen.

Vraagt u nu in welk opzicht Jezus in de staat van Zijn verhoging de gelovigen dierbaar is? Dan antwoord ik dat Hij voor hen dierbaar is als die grote Held, Die voor hen niet alleen de dood op de heuvel heeft overwonnen, maar ook als die eeuwige Hogepriester, Die nadat Hij de reinigmaking van hun zonden had teweeggebracht, met Zijn eigen bloed de hemel is ingegaan, om daar én als Voorspraak voor hen te bidden, én als Koning over Zijn kerk te regeren.

Adrianus van Herwaarden,
predikant te Opheusden

(”Door de bliksem getroffen”, 1855)