Bijna iedereen herinnert zich het nog: de eerste strafzaak tegen Wilders in 2010 en 2011. De PVV-leider werd toen (onder meer vanwege zijn uitspraak dat Nederland leed onder „een tsunami van islamisering”) verdacht van groepsbelediging, haatzaaien en discriminatie, maar werd daarvan uiteindelijk volledig vrijgesproken.

Opzienbarend was dat zijn toenmalige advocaat, Moszkowicz, tot tweemaal toe een verzoek tot wraking van de rechters indiende omdat tijdens het proces de schijn van partijdigheid was gewekt. Het tweede verzoek werd toegewezen. Dát, alsmede het feit dat Wilders zich voor en tijdens het proces danig roerde, zorgde voor een hausse aan publiciteit en voor een hoeveelheid reuring waaraan maar weinig andere rechtszaken kunnen tippen.

De tweede strafzaak, waarvan vrijdag in de extra beveiligde rechtszaal op Schiphol de eerste openbare regiezitting plaatsvond, lijkt eenzelfde soort verloop te krijgen. Een concept van de pleitnotitie van advocaat Geert-Jan Knoops kwam donderdag al naar buiten. Daardoor weten we dat Wilders tijdens zijn proces premier Rutte en vicepremier Asscher had willen laten verhoren en dat hij ook de (oud-)ministers Opstelten en Plasterk, Eurocommissaris Timmermans en terreurcoördinator Schoof wilde oproepen als getuigen – een verzoek dat de rechter heeft afgewezen.

Volgens Knoops zou het stuk, dat in handen is geraakt van het Algemeen Dagblad, zijn buitgemaakt door hackers.

Wat de PVV-voorman met het oproepen van deze stoet getuigen precies beoogde, wordt uit de conceptpleitnota niet duidelijk. Maar het lijkt geen gewaagde veronderstelling dat de bekende politicus dezelfde strategie wil gaan hanteren als tijdens zijn eerste proces: rekken, zijwegen inslaan, de kwaliteit van de Nederlandse rechtspraak gispen en door allerlei randverschijnselen zo veel mogelijk publiciteit genereren, om als het even kan de indruk te laten ontstaan dat het hier om een politiek proces gaat.

Die strategie mag dan, als het om het oproepen van aandachttrekkende getuigen gaat, mislukt zijn, het uitlekken van de conceptpleitnota maakt dat gemis alweer voor een groot deel goed. Vanmorgen haalde Wilders op Twitter meteen flink uit. „Fraude met valse aangiften –nalatig OM– pleitnota advocaat + strategie verdediging op straat. Wat ’n enorme bende. Proces nu al een farce”, poneerde de verontwaardigde PVV-leider.

Als de eerste openbare regiezitting –niet meer dan een bijeenkomst waarin de stand van zaken in het vooronderzoek wordt besproken en waarin nieuwe onderzoekswensen kunnen worden ingediend–, zij het dan door een toevallige samenloop van omstandigheden, al zo veel mediatumult veroorzaakt, wat mogen we dan het komende jaar nog aan reuring rond deze rechtszaak verwachten? Inderdaad, een bijna retorische vraag.