De bruid herinnert zich haar voorgaande geluk. Ja, toen was het zo dat alles wat zij deed haar gelukte, in afhankelijkheid van haar koning. Geliefden, als u dit zo overdenkt uit uw eigen ondervinding, zo zult u met blijdschap terugdenken aan de dagen vanouds. Maar nu is het zo niet meer gesteld, de bruid mist al het voorgaande. De Heere was zo ver weg en zij liep in de duisternis. Hoe ze ook riep, ze vond geen woord verhoring. Ze was ellendig gesteld en besloot om weder te keren.Ik zal eerst een woord spreken tot die mensen die nog nooit met ernst gedacht hebben aan zich te keren tot God. Wat een groot aantal is er dat nog nooit ernstige gedachten gehad heeft over de rampzalige staat waarin ze door Adams val gedompeld zijn. De verschrikking van de hel heeft geen vat op hun hart, om dat te beroeren en hen tot boetvaardigheid te brengen. De gelukzaligheid in de hemel bekoort u niet om God te zoeken terwijl Hij te vinden is en Hem aan te roepen terwijl Hij nabij is.

De Heere bepaalde mij bij een woord dat ik tot u spreken zal en dat is: Wij wanhopen aan de bekering van velen uwer en vrezen dat u zo zult leven en zo sterven, terwijl uw bekering menselijkerwijs gesproken onmogelijk geworden is. Ik weet het vrienden, dit is een hard woord, doch dit wil ik nog zeggen: Dat wat bij de mens onmogelijk is, is mogelijk bij God.

Alexander Comrie, predikant te Woubrugge

(Verzameling van leerredenen, 1749)