In juni vorig jaar wees de Hoge Raad het hof in Leeuwarden aan voor de behandeling van het herzieningsproces. Er was keuze uit vier hoven: Den Haag, Amsterdam, ’s-Hertogenbosch en Leeuwarden. Het Arnhemse hof viel af omdat de Twee van Putten daar in hoger beroep in 1995 tot tien jaar cel werden veroordeeld.

Herziening van een moordzaak is zeldzaam. De Hoge Raad krijgt jaarlijks ongeveer tachtig verzoeken om een vonnis te herzien, vooral in civiele zaken. Ongeveer vijftien ervan worden toegewezen. De allerbekendste moordzaak die werd herzien, was in 1923: de moord op een spoorwegbeambte in Giessen-Nieuwkerk.

De zestien ordners, met ieder 200 pagina’s, in de Puttense moordzaak werden november vorig jaar het gerechtshof aan het Wilheminaplein in Leeuwarden binnengereden. Sindsdien houden vier raadsheren (drie leden van het hof en een reserve), twee griffiers, een duo advocaten-generaal (aanklagers) en tal van andere ambtenaren zich met de zaak bezig. Ze maken lange dagen. De eerste zittingsdag, maandag, duurde tien uur, van negen uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds. Dinsdagavond ging de deur zelfs pas tegen acht uur op slot.

De strafsector van het kleine Leeuwardense hof telt maar tien raadsheren. Vier van hen werken onder voorzitterschap van de Fries mr. W. H. Vellinga aan de Puttense zaak. „Dat is wel even klauwen”, zegt Pruiksma. „Per man of vrouw kost de zaak minimaal 500 uur.” Over de kosten van de megaoperatie wil Pruiksma niets horen. „Over twee zaken discussieert een raadsheer nooit: zijn salaris en de uitspraak.”

Speelt het noordelijke hof zich met de zaak in de kijker? „Geloof me”, zegt Pruiksma, „het voelt heel gewoon. We behandelen deze zaak net zoals andere zaken. Moord, doodslag en verkrachting komen hier dagelijks aan de orde.”

In het arrest, dat niet voor eind april is te verwachten, kan het Leeuwardende hof twee kanten op, aldus Pruiksma. „Vernietiging of bevestiging van het vonnis van het hof in Arnhem. Meer smaken zijn er niet.”