Volgens een in 2002 opgestelde richtlijn over het toepassen van dwang van de koepelorganisatie van geestelijke gezondheidsinstellingen GGZ mag dat helemaal niet meer. De PVP stelt dat die richtlijn niet overal goed wordt toegepast.

De stichting kreeg vorig jaar 27 klachten binnen. Het ging daarbij om kinderen die zelf aangaven dat het vastbinden, isoleren of het toepassen van een andere beperking van hun bewegingsvrijheid fysiek pijn deed. Zo bleek in een kliniek het ”bokkenpootje” een ingeburgerde term te zijn. Hierbij buigt men de hand van het kind bij de pols naar voren tot de pijngrens bereikt wordt. Deze methode komt in de richtlijn niet voor en lijkt in strijd met de eis dat fysieke pijn en psychische vernedering zo veel mogelijk moeten worden voorkomen.

F. Welles van de PVP noemt het aantal klachten hoog. Ook omdat zij ervan uitgaat dat lang niet alle gevallen werkelijk bij een patiëntenvertrouwenspersoon aankomen. Volgens Welles gaan niet alle zestien klinieken waar kinderen behandeld worden in de fout. „Het gaat om een aantal klinieken waar het vaker voorkomt.”

Ook ontdekte de stichting dat instellingen soms hun beleid nog niet afdoende op papier hebben staan en hulpverleners onvoldoende trainen. Bovendien bleek dat de meeste instellingen een registratie bijhouden van het gebruik van lichamelijke dwang, maar dat deze gegevens slechts in een enkel geval bij de inspectie komen.

GGZ Nederland zegt in het vakblad Zorgvisie de signalen serieus te nemen.