Dat schrijft redacteur Willem van der Meiden in het blad ”Volzin, magazine voor religie en samenleving”. Het jongste nummer van het blad is een special over ”refo’s tussen traditie en tijdgeest”.

Zo’n 300.000 gelovigen telt de gereformeerde gezindte, zo becijfert Van der Meiden, die de meeste artikelen voor zijn rekening neemt. Hun aantal groeit licht. De refo’s kenmerken zich vanouds door een groot zondebesef, ernst en wereldmijding. Maar ook refo’s kennen de verlokking van de moderne tijd, aldus Van der Meiden. „Sommige websites zijn op zondag uit de lucht, maar de digitale snelweg wordt zeker niet gemeden.”

Van der Meiden ging weleens met zijn vader –de bekende prof. Anne van der Meiden, die boeken schreef over de ”zwarte kousenkerken”– mee naar een dienst in een bevindelijke gemeente. Hij slaagde er snel in om zijn zucht naar sensatie kwijt te raken en kreeg belangstelling voor wat deze mensen bezielde.

Naar de kerk

De schrijver geeft een overzicht van de veelzijdige wereld van de refo’s en bezoekt een dienst in ‘refodome’ de Hoeksteen (gereformeerde gemeente in Nederland) in Barneveld. Samen met de belendende Adullamkerk van de gereformeerde gemeente zijn op „enkele honderden vierkante meters ruim 4000 refo’s verzameld.” De hoedjes zijn niet allemaal zwart, concludeert Van der Meiden, maar „vaker gekleurd of wit.” De liturgie „mag die naam niet hebben”, en het zingen op hele noten is „even wennen, maar als je even doorzet, zing je in een redelijk aangename cadans.”

Van der Meiden ontmoet ook SGP-jongeren tijdens een nieuwsjaarsborrel in Gouda. „De journalist die in het vooroordeel gelooft dat je in deze groep wordt geconfronteerd met juveniele (jeugdige, red.) schuchterheid of principiële terughoudendheid, komt bedrogen uit.” Een kwart van de jongeren op deze avond is vrouw.

Refoweb

De digitale revolutie gaat de refo’s bepaald niet voorbij. Internetsite Refoweb kende afgelopen jaar bijna 1 miljoen bezoekers. Gert Janssen van de populaire vragenrubriek voorspelt dat er steeds meer openheid komt en traditionele theologische overtuigingen, zoals de dubbele predestinatie, ter discussie komen. Refoweb is de luis in de reformatorische pels die volgens hem niet schroomt om kritiek op de eigen achterban te geven.

Veel jongeren kunnen volgens Janssen zonder problemen schakelen tussen kerk en wereld. „Popmuziek, drank en seks voor het huwelijk zien ze als een wereld die prima te combineren is met hun eigen geloof. Wereldmijding is voor hen geen punt van discussie meer.” Daarnaast zijn er jongeren die op zoek zijn naar de God van hun voorouders en jongeren- en verdiepingsavonden bezoeken waar het Evangelie op een laagdrempelige wijze wordt verkondigd. „Langzamerhand zie je die vorm van prediking ook in het midden van onze gezindte meer voet aan grond krijgen.”