Toetreding tot Europa heeft een matigende en beschavende invloed op Turkije, aldus Vonk bij het begin van de Europese campagne over arbeidsmobiliteit. Deze campagne moet de vrees wegnemen dat de EU–uitbreiding per 1 mei met vooral voormalige Oostbloklanden tot grote problemen gaat leiden. Volgens Vonk bestaat in Nederland te veel vrees dat nieuwe arbeidskrachten uit nieuwe EU–landen ons sociale zekerheidssysteem komen ondermijnen.

Vonk verwerpt die vrees. „Het is tegenwoordig in zwang om te stellen dat immigratie en de verzorgingsstaat niet samengaan. Van de verzorgingsstaat gaat een aanzuigende werking uit en nieuwkomers leggen daardoor een te groot beslag op onze voorzieningen." Volgens de hoogleraar is de zorg over immigratiedruk op de verzorgingsstaat „een vruchtbare bodem voor denkbeelden om de toegang tot de sociale zekerheid, met name voor tijdelijke arbeidsimmigranten, verder in te perken". Deze uitweg is volgens hem echter juridisch onhoudbaar.

Verder zei Vonk dat restricties die Nederland aan Poolse arbeiders heeft opgelegd, in de praktijk nauwelijks zin hebben. „De Polen komen en ze komen nu." Het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI) en bedrijven mogen weliswaar niet rechtsstreeks Poolse arbeiders werven voor een periode van twee jaar, maar via Poolse bedrijven of uitzendbureaus kunnen ze wel gedetacheerd worden.

Tijdens het symposium pleitten ook vertegenwoordigers van vakbonden en werkgeversorganisaties voor zoveel mogelijk open grenzen. Zo hekelde T. Snelders van de ondernemersorganisatie VNO–NCW „de mythes" alsof heel Polen en Turkije nu leeglopen. „We moeten niet zo spastisch doen", stelde ze.

Van het Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV) zei C. Passchier dat vrij verkeer beter is dan restricties, omdat er dan duidelijkheid bestaat en slechts controle nodig is op het naleven van de arbeidsvoorwaarden. Onduidelijk bleef echter welke CAO dan geldt: die van Nederland, die van het land van herkomst of dat er een nieuwe Europese CAO moet komen.