Wij kunnen de tijd nooit terugroepen wanneer ze voorbij is. Evenwel zijn wij met niets meer verkwistend dan met de tijd. Ja, hoevelen zijn er die erover klagen als over een zware last en weten niet hoe zij hun tijd moeten doorbrengen?Er zullen tijden komen dat zij alles zouden willen geven om enige zandkorrels tijd te kopen, terwijl die ons nu te veel zijn. Ja, hoe ellendig zal de beschouwing zijn van onze kwalijk bestede tijd, als wij op ons ziekbed liggen. Dan zult u zuchten: Hoeveel weken, dagen, uren, o mijn ziel, heb ik doorgebracht in het verzuimen van mijn tijd? Soms was het in luiheid, in dwaze vrolijkheid, in ijdele gedachten, in al te veel slapen. Soms was het in bezorgdheid voor het lichaam: om het op te schikken; om aan de wellusten te voldoen.

Al de tijd die voorbij is, kan niet weergekregen worden. Hoe snel gaat mijn tijd voorbij. Maar in die kleine tijd is al mijn gelegenheid die ik zal hebben om vrede met God te maken en mij voor te bereiden op de eeuwigheid. Zo wij een recht gezicht van onze tijd zouden hebben, zouden we die niet verspillen of verbeuzelen. Laten wij onze tijd niet gering achten, dewijl die ons gegeven is om ze goed te gebruiken. Opdat ik mijn dwaasheid niet eeuwig zal moeten beklagen, wanneer er geen tijd meer zijn zal. God roept mij Hem te zoeken in de tijd die Hij mij geeft, om Hem te kennen, te dienen en te beminnen en door Christus het eeuwige leven te verkrijgen.

John Shower, predikant in Engeland (Godvruchtige gedachten over de tijd, 1739)