De 36-jarige V. wordt verdacht van de dubbele moord op haar achtjarige zoon en zesjarige dochter op 2 oktober 2013. Beide kinderen overleden door verwondingen die met een mes waren toegebracht. Volgens V. had ze geen plan gemaakt. Ze had het al langer moeilijk met de zorg voor haar kinderen. De zoon was gehandicapt. „Ik weet niet wat me bezielde die dag”, zei ze op vragen van de rechter.

Die ochtend had V. nog thuiszorg. Deze hulp had niets gemerkt. Na haar vertrek sloot V. gordijnen en deuren en schreef een afscheidsbrief. „Ik zag geen uitweg meer”, schreef ze. Op het lichaam van de dochter zijn pleisters gevonden. V. weet niet meer waarom ze dat gedaan had. Ze deed ook een poging zichzelf van het leven te beroven. Mogelijk raakte ze buiten bewustzijn door de medicijnen die ze had ingenomen.

Haar moeder stond die middag voor een dichte deur. Agenten wisten uiteindelijk de deur te forceren en troffen V. op de bank aan. Elders in huis lagen de levenloze lichamen van haar kinderen.

De vader van de kinderen had verklaard dat V. tot twee keer toe een nachtmerrie had waarin ze haar kinderen met een mes de keel doorsneed. Ze had ‘donkere gedachten’. Ze vertelde hem meerdere keren dat ze er een einde aan wilde maken. Hij had bij haar aangedrongen om hulp te zoeken. Ze had enkele dagen ervoor nog een afspraak gemaakt met haar psycholoog. Die bijeenkomst stond voor eind oktober op de agenda. V. kon zich die nachtmerries niet herinneren. Wel dat ze haar moeder meerdere keren confronteerde met suïcidale gedachten. „Ze werd dan heel zorgzaam.”

De rechtbank heeft twee dagen uitgetrokken voor de zaak.