Eindredacteur ”The Passion”: Dat het oppervlakkig is, is een mening
AMERSFOORT. ”The Passion” was vorig jaar met 3,6 miljoen kijkers het best bekeken tv-programma, op ”Boer zoekt vrouw” na. De Evangelische Omroep (EO) zendt dit jaarlijkse televisiespektakel op 24 maart voor de zesde keer uit. Is het effectief om het Evangelie zo aan de man te brengen? Staat in dit media-event de verkondiging van de opstanding niet op losse schroeven? Kun je als ongelovige zo Jezus wel echt leren kennen?
Deze en andere vragen stonden vrijdag centraal tijdens het symposium ”The Passion, what’s in it for me?”, dat de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) en de Groningse afdeling van de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) organiseerden aan de Evangelische Hogeschool (EH) in Amersfoort. Doel van de bijeenkomst was om studenten en scholieren kennis te laten maken met de wetenschappelijke theologieopleidingen.
”Het kruis in de media-jungle” was het thema van de lezing van prof. dr. H. van den Belt, namens de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland bijzonder hoogleraar in Groningen. Hij verwees daarmee naar de film ”Het kruis in de asfaltjungle”, naar het gelijknamige boek van D. Wilkerson.
De hoogleraar vroeg zich af hoe ”The Passion” zich verhoudt tot andere vormen van publieke uitingen van religie. „Al in de middeleeuwen vonden er passiespelen en processies plaats die het lijden van de Heere Jezus weergaven. En hoewel protestanten terughoudender zijn met het verbeelden van Jezus en ervoor kozen om de verkondiging alleen via het woord te laten plaatsvinden, schreef de reformator Beza ook een toneelstuk over Abraham die zijn zoon Izaäk moest offeren. Dergelijke vergelijkingen helpen ons om dingen in perspectief te plaatsen en te relativeren.”
Anderzijds moest prof. Van den Belt van het hart dat de EO door het uitzenden van ”The Passion”, waarin het lijden van de Heere Jezus verteld wordt aan de hand van populaire Nederlandstalige muziek, ver bij zijn oorspronkelijke doelstelling vandaan is geraakt. „De EO is ontstaan uit verzet tegen de cultuur. Je ziet dat de jongerendagen een enorme ontwikkeling hebben doorgemaakt. ”The Passion” is onderdeel van die ontwikkeling en het resultaat van de flexibiliteit die de EO heeft ontwikkeld om in te spelen op nieuwe ontwikkelingen.”
EO-presentator Andries Knevel, die in de middag een zogeheten ”late afternoon show” presenteert, schrikt als prof. Van den Belt die uitspraak ’s middags nog eens herhaalt. „Herken je dat?” vraagt hij Jacomien Nijhof, eindredacteur van ”The Passion”. Nijhof: „Bij de EO werken mensen die allemaal het verhaal van Jezus willen vertellen. Wij kiezen voor vormen die aansluiten bij deze tijd. Tegenwoordig zoeken we meer de dialoog dan vroeger.”
Is het een probleem dat mensen die zelf niet geloven de boodschap van het Evangelie verkondigen? Nee, vindt prof. Van den Belt. „En dat is een oude theologische notie: het effect van het Woord hangt niet af van de verkondiger.”
„Hoe kun je mensen vasthouden die nu met een heel oppervlakkige boodschap bereikt worden?” vraagt een student. „Dat ”The Passion” oppervlakkig is, is een mening”, reageert Nijhof. „Veel kijkers zeggen: Nu begrijp ik het verhaal pas echt. Ik weet dat vorig jaar in een Rotterdamse kroeg gekeken is naar ”The Passion” en dat uiteindelijk een christelijke buurvrouw van iemand erbij gehaald werd om meer over de Bijbelse geschiedenis te vertellen. Sommigen van deze cafégasten hebben later een Alpha-cursus gevolgd.”
Maar de kritiek in de Volkskrant, De Telegraaf en Elsevier dan? Zij vinden ”The Passion” een oppervlakkig gebeuren, citeert Knevel. „En Trouw schrijft: „Het geloof wordt uitgeserveerd als patat met pindasaus.””
Nijhof: „Waar gekrabd wordt, is jeuk, toch?”
Knevel: „Nee: waar jeuk is, wordt gekrabd.”
„Niet altijd!”
„Daar moet ik nog eens over nadenken.”
Zie ook:
Niet langer de hoeder van het heilige, Reformatorisch Dagblad (28 maart 2015)
