De autolobby heeft gewonnen. Dat was het veelgehoorde commentaar nadat het EP woensdag de auto-industrie meer tijd gaf om te voldoen aan de normen voor uitstoot van dieselauto’s. Een veto om deze wet te blokkeren, werd met een kleine meerderheid weggestemd. Een meerderheid die vooraf aan alle kanten was belaagd door een sterke autolobby.

Zo’n veto had de auto-industrie verplicht om aan de huidige emissie-eisen te voldoen. Dat zou op zich niet vreemd zijn geweest, want regels zijn nu eenmaal regels en ze worden al jaren overtreden. Veel Europarlementariërs zijn het dan ook spuugzat.

Maar stel dat het EP woensdag inderdaad de poot stijf had gehouden en de auto-industrie had afgestraft door te eisen aan de huidige normen te voldoen? De volledige sector zou in elkaar gezakt zijn, met alle –ook personele– gevolgen van dien.

Zeker voor een land als Duitsland, waar de auto-industrie zo’n 10 procent van de totale economie uitmaakt, zou dit een niet te overzien probleem zijn geweest. Een veto woensdag zou daarom ook niets meer zijn geweest dan een hand vol zand in de belangrijkste motor van de Europese economie. Hij zou stilvallen, weliswaar geen schadelijke stoffen meer uitstoten, maar ook niets en niemand meer van A naar B brengen.

Nee, de auto-industrie mag niet koste wat het kost haar gang blijven gaan. Uitstootwaarden moeten eerlijk zijn en consumenten moeten weten wat ze kopen. Toch is zo’n geleidelijke switch waar woensdag voor gekozen is, beter dan een rigoureuze breuk.

En vergeet niet dat er wel degelijk iets gaat gebeuren. Vanaf september 2017 wordt de Real Driving Emissions-test ingevoerd, een test die de werkelijke uitstoot van nieuwe auto’s zal meten. En daar zit toch winst, hoe klein dan ook. Al vele jaren praat Brussel over zo’n nieuwe test, maar invoeren, ho maar. En daarom, hoe fout het sjoemelen van Volkswagen ook is, het heeft er wel voor gezorgd dat Brussel op dit gebied eindelijk in beweging komt.