Hun bevindingen verschijnen volgende maand in het American Journal of Clinical Nutrition.

De onderzoekers pluisden de consumptiegegevens van het Amerikaanse ministerie van Landbouw van 1967 tot 2000 uit. Gecombineerd met eerder onderzoek bleek daaruit dat het gebruik van fructoserijk graan als zoetstof eind jaren ’70 en in de jaren ’80 bleef stijgen en daarbij gelijk liep met de toename van zwaarlijvigheid. De zoetstof is goedkoper te produceren dan riet- en bietsuiker.

De onderzoekers voegen hieraan toe dat overgewicht ook ontstaat doordat mensen steeds meer eten en minder bewegen. Gewichtsproblemen zullen er altijd zijn, ook als de zoetstof niet zou bestaan. Die conclusie wordt bevestigd door zowel de drank- en voedselindustrie als een vooraanstaand criticus van fastfood.

„Het gaat er niet om dat er fructoserijke graansiroop in ons voedsel zit, het gaat om de verhouding tussen de calorieën die we eten en hoeveel we er verbranden”, aldus een woordvoerder van de Amerikaanse Fabrikanten van Kruidenierswaren.

Microbioloog Michael Jacobson, die al jaren tegen de fastfoodindustrie ageert, noemde de studie onjuist. Hij stelt dat er geen verschil in voedingswaarde bestaat tussen de frisdrank die tientallen jaren geleden met tafelsuiker werd gezoet en de huidige drank met fructoserijke zoetstof. Volgens Jacobson zijn de steeds groter wordende drinkbekers en de massale verspreiding van frisdranken de grote boosdoeners.

In het debat over de zoetstof draait het vooral om de manier waarop het lichaam suiker verwerkt. In tegenstelling tot glucose, een belangrijk onderdeel van de gewone tafelsuiker, zorgt fructose niet voor een hormonale reactie die de eetlust en het energieverbruik regelt. Dat betekent dat fructose makkelijker wordt omgezet in vet.