Stuurman noemt het een sport om haar spullen zo goedkoop mogelijk in te kopen. „Een beetje handelen om de scherpste prijs te krijgen, blijft een uitdaging.”

Het ondernemerschap zit de Nieuw-Lekkerlandse in het bloed. „Als kind van twaalf stond ik al op de markt. Met een kraam met ondergoed, om wat bij te verdienen.”

Later zat Stuurman veertig jaar „in de handel”, terwijl ze in haar woonplaats Nieuw-Lekkerland een jaar of twintig een „outletwinkel” in wol en stoffen bestierde. Daar kwam afgelopen zomer een eind aan.

Binnen de kortste keren kroop het bloed waar het niet gaan kon. „Ik heb een maand stilgezeten. Toen begon het alweer te kriebelen en ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe winkel. Dit pand kwam vrij. Precies wat ik zocht, ik heb het hier prima naar mijn zin. Ik ben 78, als ik hiermee niet meer tevreden ben.”

Koffie

De Wolkoopjeskelder –Stuurman handhaafde de naam van haar vorige winkel– blijkt inderdaad een schot in de roos. Het pand, waarin in het verleden de plaatselijke SPAR huisde, is licht en ruim opgezet. Bij het grote voorraam met uitzicht op de andere winkels in de Kerkstraat staan tafels met stoelen eromheen.

De koffie staat klaar, terwijl tijdschriften en stripboeken de huiselijke sfeer benadrukken. „Daarmee houden we de echtgenoten en kinderen die meekomen zoet”, lacht de onderneemster. „De mannen zijn tenslotte de bestuurders. Zij hebben vaak ook de portemonnee op zak.”

De Wolkoopjeswinkel is een outlet voor wol en handwerken. Het assortiment bevat onder meer 150 soorten wol, stoffen, borduurzijde, knopen en bijbehorende artikelen. „De keus is enorm: breiwol, haakwol, sokkenwol, allerlei soorten garens. Maar 
onze kracht is vooral dat we zo goedkoop zijn. Ik sla grote partijen in bij groothandels en ben echt een zeur als het om de prijs gaat.”

Haar klanten profiteren hiervan, zegt Stuurman. „Het is erg druk in de winkel. De mensen komen van heinde en verre. Hier uit de Alblasserwaard, maar ook uit plaatsen uit het hele land. Opmerkelijk genoeg ook veel jongeren. Daarnaast komen veel vrouwenverenigingen hier hun wol kopen. Dat is nog een erfenis uit de tijd dat ik met mijn bus tientallen verenigingen bezocht. Het gekke is dat ik zelf helemaal geen breister ben. Daar ben ik veel te onhandig voor.”

Kwinkslag

De winkel geldt in Streefkerk zo’n beetje als zoete inval. Liefhebbers zitten aan de stamtafel zomaar een uurtje te breien of te haken, klanten lopen binnen voor advies en met de regelmaat van de klok rijdt er een invalidenbusje of een taxi voor om iemand voor een paar uurtjes af te zetten. Altijd heeft Stuurman tijd voor een praatje of een kwinkslag.

Ons kent ons in de Wolkoopjeskelder. Klanten begroeten elkaar en de onderneemster en haar medewerkers als oude bekenden. „Ik ben zo blij dat je weer begonnen bent. Dit is voor mij een uitje. En wat is het gezellig druk. Het is net als vroeger”, lacht een klant.

Doorwerken

„Mooi hé”, zegt Stuurman. „De andere winkeliers zijn blij dat ik erbij ben gekomen. Ik zorg voor wat extra leven in de brouwerij. Ik geniet hiervan. Thuis zou ik maar aan het werk blijven. Hier ontmoet ik zo veel mensen.”

Stuurman heeft geen idee hoelang ze nog door gaat. „Er staat niet in de Bijbel dat je per se met pensioen moet gaan. Je mag volgens mij best doorwerken. Ik sta ’s morgens vroeg op, zorg dat mijn huis en tuin er netjes bij liggen en ga met een vrolijk gemoed naar mijn winkel. Ach, ik hoor zo veel nare en verdrietige dingen. Wat ben ik dan dankbaar dat ik dit werk nog mag doen.”

www.wolkoopjeskelder.nl

Lees ook:

78-jarige opent nieuwe wolwinkel met webshop.