Advocaat Göran Sluiter van de stichting noemt de ABN AMRO bij naam, omdat hij vindt dat deze bank in handen van de overheid is en daarom een extra maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft. De naam van de andere bank wil hij niet noemen.

ABN AMRO schrijft in een brief aan de stichting: „Helaas moeten wij uw aanvraag om voor ons moverende redenen afwijzen.” De bank geeft geen inhoudelijke reden voor de afwijzing.

Sluiter snapt dit besluit niet. Hij heeft ABN AMRO daarom een maand geleden gevraagd de afwijzing toe te lichten en te heroverwegen.

Volgens Sluiter zet de stichting zich in voor de bescherming van mensenrechten. Ze richt zich op de financiering van gespecialiseerde advocaten die procedures aanspannen bij internationale mensenrechtenorganen van onder andere de Verenigde Naties. Het gaat om klachten over de schending van mensenrechten door Indonesië in West-Papua.

Het doel van de stichting „past naadloos binnen het eigen duurzaamheidsbeleid van ABN AMRO”, concludeert Sluiter. „Deze weigering is in strijd met de eigen duurzaamheidsagenda van de bank, waarin mensenrechten een prominente rol spelen. Bovendien is de weigering onverenigbaar met de positie van ABN als - nog altijd - staatsbank.”

Sluiter vermoedt dat ABN Amro niet wil dat „het machtige Indonesië ongelukkig is met deze bankrekening”. Hij heeft geen antwoord van de bank gekregen op zijn verzoek om de stichting alsnog een zakelijke rekening toe te wijzen of in ieder geval de afwijzing te motiveren.

ABN Amro geeft aan niets te kunnen zeggen over een individuele klant. In het algemeen kan een woordvoerder wel zeggen dat de bank een zorgvuldig „acceptatieproces” kent en zich moet houden aan de eisen van de wet en regelgeving. „In sommige gevallen kunnen we geen rekening geven, omdat bijvoorbeeld de herkomst van de geldstroom niet herleidbaar is.”