De Wekker, die de Tweede Wereldoorlog tijdelijk niet uitkwam, verscheen voor het eerst in 1888. Het eerste nummer van het blad, dat toen nog Het Stichtsche Wekkertje heette, ging vooral over de vraag of de christelijke gereformeerden zich moesten aansluiten bij de Doleantie (1886) van Kuyper.

De schrijvers –onder schuilnaam– voelden daar weinig voor. „Verbroken is dan de eenheidsband, het aan een gesloten leger is dan in vier honderd deelen gedeeld, de Chr. Geref. Kerk bestaat dan uit brokstukken, zeer gemakkelijk om te overwinnen. Men beginne dan slechts met de zwakste deelen, en het eene na het andere wordt overwonnen, de Chr. Geref. Kerk geannexeerd en terug gevoerd in de plaats van waar zij altijd geloofd heeft dat zij er door God was uitgeleid.”

Sinds de Tweede Wereldoorlog wil De Wekker vooral „positief spreken, zonder te polemiseren”, zegt hoofdredacteur ds. P. L. D. Visser donderdag in het Reformatorisch Dagblad. „Dat vraagt een flinke dosis nuchterheid en voorzichtigheid.”