Nadat ze in 1940 een korte periode met haar moeder koningin Wilhelmina in Engeland had doorgebracht, werd ze met haar dochters Beatrix en Irene overgebracht naar Ottawa.

Daar werd Juliana door de Canadese regering gastvrij ontvangen en huurde ze woningen in de luxe ambassadeurswijk Rockcliffe in Ottawa. Prins Bernhard bleef in Engeland, maar heeft zijn gezin wel enkele malen opgezocht. In 1943 werd prinses Margriet geboren in een kamer van het Ottawa Civic Hospital.

De Canadese media herinnerden ook aan de dankbetuigingen van de Nederlandse regering en de koninklijke familie voor de gastvrijheid van het Canadese volk en voor de offers van Canadese militairen bij de bevrijding. Kort na het eind van de oorlog in 1945 keerden Juliana en haar gezin weer terug naar Nederland. In het najaar van dat jaar stuurde de Nederlandse regering als blijk van dank 100.000 tulpenbollen.

Juliana deed daar als persoonlijke gift nog eens 20.000 tulpenbollen bij. Sindsdien stuurt de koninklijke familie ieder jaar 10.000 bollen naar Ottawa. Met de groeiende hoeveelheid tulpen in de Canadese hoofdstad ontstond het idee er een festival omheen te bouwen. Inmiddels is dat uitgegroeid tot het grootste tulpenfestival van de wereld buiten Nederland.

Het huisvesten van Juliana, die in Canada steevast koningin-moeder wordt genoemd, en haar gezin plus de Canadese rol in de bevrijding van Nederland worden door de Canadese media genoemd als de belangrijkste pijlers voor het ontstaan van de speciale band tussen beide landen. De plaatsvervanger van het Britse staatshoofd in Canada, gouverneur-generaal Adrienne Clarkson, zei in een verklaring dat de bewondering van Canada voor prinses Juliana en het Nederlandse volk nooit heeft gewankeld en dat ook nooit zal doen.

Minister-president Paul Martin van Canada zei dat Juliana een vitale rol heeft gespeeld in de langdurige vriendschap tussen zijn land en Nederland en dat Juliana’s grote genegenheid voor Canada en de Canadezen nooit zal worden vergeten.