Het is jammer dat de oproep van ds. W. A. Zondag reacties oproept die aan de strekking van zijn bijdrage geheel voorbijgaan. Met name de tegenwerping dat predikanten het voorbeeld moeten geven door niet op zondag te rijden, vind ik teleurstellend. Deze redenering getuigt van veel onkunde en is pijnlijk voor kerkmensen die ver buiten het blikveld van het kerkvolk op de Biblebelt wonen.

Graag wil ik uitleggen waarom deze stellingname zo confronterend is. Ik wil daarom vanuit de praktijk in Noord-Holland de consequentie van deze redenering belichten. Om tot slot, in alle bescheidenheid, een les mee te geven.

Leesdienst

Ik ben lid van de kleine gereformeerde gemeente in Den Helder. Een gemeente van minder dan honderd zielen in de –onkerkelijke– kop van Noord-Holland. De dichtstbij wonende predikant dient een gemeente op een uur rijden afstand. Toch mag hij regelmatig bij ons het Woord verkondigen. Stel dat hij en andere predikanten die ook op zondag reizen dat niet meer zouden doen. Dat zou betekenen dat voor ons als gemeente er heel vaak leesdienst zal zijn. Dat vraagt bovendien van de twee ouderlingen –dat kan er ook maar een zijn– heel veel.

Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat de leesdienst een soort tweederangs kerkdienst is. Ook van het zaad van Gods Woord dat in de leesdienst wordt gestrooid, valt een deel in de goede aarde. Maar het blijft een hulpmiddel en dat wil ik hier graag benadrukken.

De Bijbel spreekt over de trits aanroepen, geloven, horen, prediken en gezonden worden (Rom. 10:14-15). De levende bediening der verzoening is aan Gods knechten gegeven (2 Kor. 5:18). Dit betekent natuurlijk niet dat de leesdienst geen levende bediening is. Maar wel met dit verschil dat predikanten, gezanten van Christus’ wege, kunnen en mogen zeggen: „Alsof God door ons bade” (2 Kor. 5:20). En dát verschil wordt gemerkt in een gemeente in een seculiere omgeving. Een gemeente met ouderen en jongeren die hetzelfde nodig hebben als alle anderen. Daarom zijn we verblijd en verwonderd dat de God Die zondaren door Zijn knechten toeroept om zich met Hem te laten verzoenen ook boodschappers zendt naar de uithoek van Zijn wijngaard waar wij wonen. Daarvoor moet een afstand worden afgelegd die alleen per auto overbrugd kan worden.

Het doet ons goed om te zien dat er predikanten zijn die hun verantwoordelijkheid tegenover de altijd vacante gemeenten in Noord-Holland gevoelen en daarom soms op een zondag maar liefst drie gemeenten bezoeken.

Blijdschap

Laten we ervoor waken om stevige uitspraken te doen die anderen pijnlijk raken. Hierbij zal onwetendheid een rol spelen. In dit geval onwetendheid over zaken waar we, wanneer we wonen in een streek waar reformatorische kerken ruim vertegenwoordigd zijn, niet of nauwelijks mee hebben te maken.

Belangrijker nog is wat de Bijbel ons hierover zegt. Laten we de leerzame les ter harte nemen die Paulus ons in Romeinen 14 meegeeft: „Want het Koninkrijk Gods is (…) rechtvaardigheid en vrede en blijdschap door de Heilige Geest” (Rom. 14:17). Veel predikanten en studenten hebben dat persoonlijk mogen ervaren op de kansel van ons kleine kerkgebouw. De Heere gaf te spreken (Ps. 68:12); ook na een lange, noodzakelijke autorit. Is dit niet geheel in overeenstemming met Romeinen 14:18?

Laten we niet in dezelfde fout vervallen als de Israëlieten die binnen de Jordaangrens woonden. Zij kregen van hun broeders uit het Overjordaanse een beschamende les (zie Joz. 22).

De auteur is ambtsdrager in de gereformeerde gemeente te Den Helder.