Het levensverhaal van het jonge gezin Odenbach is er tot nog toe één met onwaarschijnlijke wendingen. Een aantal jaren geleden slaan Jan en Alexandra op de vlucht. Ze wonen in een voormalige Sovjetstaat, maar het is daar te onveilig. Na een lange tocht belanden ze uiteindelijk in Nederland en kunnen ze hun intrek nemen in het Amersfoortse asielzoekerscentrum. In Nederland wordt Marcus geboren.

Veel rust is hun in Nederland niet gegund. Een aantal maanden geleden krijgen ze opnieuw een confronterende boodschap voor de kiezen: Marcus heeft neuroblastoom stadium vier, een zeer ernstige en zeldzame vorm van kanker. In Nederland krijgen jaarlijks ongeveer 25 kinderen met de ziekte te maken.

Na een lange reeks van scans en onderzoeken wordt besloten Marcus door middel van een intensieve behandeling met zeven chemokuren, een operatie en bestralingen te behandelen. „We zijn heel dankbaar dat hij deze behandeling in Nederland kan krijgen”, zegt vader Jan.

De eerste zes kuren slaan goed aan, maar bij de laatste en tegelijk zwaarste kuur, vorige week gestart, treden problemen op. Gaat Marcus het redden? Als het jochie na verloop van tijd steeds zwaarder gaat ademhalen, wordt hij uit voorzorg met spoed naar de intensive care gereden, zo blikt Jan op een paar heftige dagen terug. Terwijl Alexandra zich in het Ronald McDonald Huis in Utrecht ontfermt over de 1-jarige Samuel, hun andere zoon, is Jan dag en nacht in het ziekenhuis te vinden, wakend aan de bedrand. „Marcus spuugde veel, had een lage hartslag, was niet aanspreekbaar, kampte met longoedeem en had last van slijm. Het waren heel zware dagen voor hem. De toestand is nog ernstig, maar wel stabiel nu. Hij praat weer een klein beetje, dat geeft hoop.”

Vanzelfsprekend kijkt de familie uit naar snel herstel van Marcus. „Het zou fantastisch zijn als we straks met z’n allen thuis Kerst kunnen vieren. Maar als hij zwak is, dan zit dat er helaas niet in. Waar Marcus is, daar ben ik.”

Mochten de behandelingen in Nederland succesvol worden afgerond, dan wacht Marcus een volgend traject: immunotherapie. Met deze behandeling, die ongeveer zeven maanden duurt, wordt zijn afweersysteem aangezet tot vernietiging van kankercellen. Voor de familie Odenbach, die in Nederland verder nog bestaat uit oma Olga en oom Alex, zijn er echter een paar complicerende factoren. De behandeling wordt vooralsnog alleen in de VS aangeboden. Er wordt hard gewerkt om de papieren hiervoor in orde te maken. En ze moeten het doen met leefgeld van het COA. De behandeling wordt weliswaar door verzekeraars vergoed, Jan en Alexandra draaien zelf op voor de reis- en verblijfskosten.

Ondertussen hebben leden van de Sint-Joriskerk in Amersfoort, waar het gezin zich twee jaar geleden bij heeft aangesloten, in allerijl de stichting MarcUS4Life opgericht, om door middel van allerlei acties, collectes en donatieverzoeken de benodigde 50.000 euro bij elkaar te sprokkelen. Wordt dat bedrag gehaald, dan kan Marcus mogelijk volgend voorjaar in Amerika de therapie ondergaan. Jan: „Van veel mensen om ons heen weten we dat ze voor ons bidden, en zelf doen we dat ook. We hopen dat alle puzzelstukjes de komende tijd op hun plek gaan vallen.”