”Luther en de kinderen” was het thema van de lezing van ds. P. Vermaat. Volgens de hervormde predikant uit Scheveningen heeft Luther de kinderen weer een eigen plaats gegeven in de kerk. „Zo schreef hij zijn kleine en grote catechismus met name voor de kinderen. Luther constateerde in zijn dagen dat de kerk was geworden tot een huis van dode tradities, waar kinderen niet kunnen leven. Het Evangelie moest zo worden verteld dat kinderen het konden begrijpen.”

De opmerkingen van Luther met betrekking tot de kinderen zijn volgens de predikant nog steeds actueel. „Zo zei Luther dat de mensen in zijn tijd banger waren voor de Turken, voor rampen en voor oorlogen, dan voor wat de duivel met onze kinderen kan doen.”

Relevantie
Prof. dr. T. M. Hofman sprak over ”Reformatie raakt ons hele leven”. Volgens de christelijke gereformeerde hoogleraar heeft de reformatie „ons dagelijks leven gestempeld. De Reformatie heeft duidelijk maatschappelijke relevantie.” Prof. Hofman onderbouwde dit uitgangspunt vanuit Luthers werk ”De vrijheid van een christen”. „Echte vrijheid wordt geboren in de levende en gelovige omgang met het Woord. Wie door de Zoon is vrijgemaakt, is vrij. Door de eisen van de wet loopt een mens vast.”

Hij wees op Gods Woord. „Door Gods beloften breekt Gods heil in Christus echter door. Deze verbinding met Christus doordringt heel het leven. Ze zet het leven van een christen in vuur en vlam.” Naast de vrijheid kent Luther volgens prof. Hofman „tegelijk echte dienstbaarheid. Het echte dienen komt op vanuit het levende geloof in de gemeenschap met Christus. Dan is werk niet alleen nodig om in je levensonderhoud te voorzien, maar ook om met anderen te kunnen delen. Een echte christen leeft volgens Luther niet voor zichzelf. Hij leeft in Christus en hij leeft voor zijn naaste. Anders is hij geen christen.”

De Apeldoornse hoogleraar trok de lijnen van Luther door naar onze tijd. „De maatschappelijke betekenis van het protestantisme is niet allereerst een zaak van instituties en organisaties, maar een zaak van ons dagelijks leven. Wat ziet onze buurman van de christelijke vrijheid in ons bestaan?” vroeg hij de aanwezigen. „Of zijn we zelf verslaafd aan de goden van deze tijd? Proeft men dat ons geloof door de liefde werkt? Alleen zo wordt de vitaliteit van het protestantse geloof herkenbaar en pas dan kan er maatschappelijk wat veranderen.” Werven
Prof. Hofman benadrukte dat het Woord van God niet tot de binnenkamer beperkt mag blijven. „Het moet ook in de raadkamers worden uitgedragen. Het echte protestantisme is niet het voorstaan of onderschrijven van een bepaalde leer. Het is wel een way of life, een bijbelse manier van leven, die alle levensverbanden raakt.”

Dit is volgens hem „geen verkapte vorm van werkheiligheid. Het is dienen met een brandend hart, waarvan het vuur is aangestoken door het liefdesvuur van de Knecht des Heeren. Als we weer gaan leven uit Zijn liefdesvuur, krijgen we weer een echt levend en wervend protestantisme.”