De laatste renteverhoging in de VS was op 29 juni 2006. Ben Bernanke had in februari dat jaar het voorzitterschap van de Fed overgenomen van Alan Greenspan en leek met drie renteverhogingen op rij het beleid van zijn voorganger voort te zetten. Het belangrijkste tarief ging eind juni 2006 van 5 naar 5,25 procent, en zou daar ruim een jaar lang op blijven staan.

Toen in augustus 2007 de crisis op de Amerikaanse hypotheekmarkt ook vat bleek te krijgen op grote internationale banken, kwam de Fed in actie. Er kwam extra liquiditeit beschikbaar om het bankverkeer op gang te houden en bij de eerstvolgende beleidsvergadering, op 18 september 2007, ging de rente omlaag naar 4,75 procent.

In het turbulente halfjaar dat volgde, waarin onder meer zakenbank Bear Stearns ten onder ging, verlaagde de Fed de rente in zes stappen naar 2 procent.

Met de val van Lehman Brothers in september 2008 ging de crisis een nieuwe fase in. In een poging de paniek op de beurzen te temmen en de economie te ondersteunen, voerden centrale banken begin oktober wereldwijd een gecoördineerde renteverlaging door. In de VS zakte de rente daarbij naar 1,5 procent, om later die maand zelfs nog verder te worden verlaagd naar 1 procent.

De laatste stap werd gezet in december 2008. De Fed zette de rente daarbij op 0 tot 0,25 procent. Daarmee waren de mogelijkheden uitgeput om de economische groei via de rente een impuls te geven. De centrale bank was inmiddels ook begonnen met het opkopen van staatspapier om meer liquiditeit in de markt te pompen.

Na drie van zulke extra noodverbanden en een periode van bijna zeven jaar waarin banken bijna gratis geld konden opnemen bij de Fed, staan de Amerikaanse economie en arbeidsmarkt er volgens de centrale bank weer sterk genoeg voor om een renteverhoging te kunnen verdragen.