Ds. H. van den Belt, hervormd predikant te Delft: „Natuurlijk hebben we er aandacht aan besteed. Onder meer in de voorbede voor het Koninklijk Huis. We hebben gedankt voor wat prinses Juliana voor ons volk betekend heeft. Ze was een geliefde vorstin en ondanks de rouw is er reden om de Heere te danken, omdat ze de hoge leeftijd van 94 jaar heeft bereikt. Ook in rouwdiensten doe ik dat. We zongen het eerste en het zesde couplet van het Wilhelmus. Dat deed vreemd aan, omdat je het volkslied meestal zingt in verband met een feestdag. Het laatste couplet was nu echter heel treffend. In Delft leeft het overlijden van de oud-vorstin sterk, ik denk wel meer dan in andere plaatsen. De erediensten hebben meestal plaats in de Nieuwe Kerk - waar de grafkelder is. Maar de kerkdienst van gisteravond, die daar ook zou plaatshebben, was verzet. De voorbereidingen voor de bijzetting waren nog niet begonnen, maar er was veel publieke aandacht. Gistermiddag werd ik zelfs opgebeld door een journalist die vroeg of de dienst zou doorgaan.”

Ds. J. J. van Eckeveld, preses van de laatst gehouden generale synode van de Gereformeerde Gemeenten: „In de morgendienst hebben we de koninklijke familie opgedragen in het openbare gebed. Daarna hebben we, voorafgaande aan de preek, enkele woorden gesproken tot haar nagedachtenis. We hebben gezegd dat ze als een moeder voor het volk was geweest, hoe dicht ze bij de mensen heeft gestaan, hoezeer dat altijd is gewaardeerd. Daarnaast hebben we ook gewezen op het feit dat ook een oud-vorstin sterven moest. Hoe nodig is het dan dat we deel krijgen aan het werk van de lijdende Christus. De preek ging over Markus 14:50-52: „En zij Hem verlatende, zijn allen gevloden.” Alleen bleef Christus over. Dat was als een voorafschaduwing van Golgotha, waar Hij in de absolute eenzaamheid is weggezonken. Iedereen moet sterven, ook prinses Juliana moest alleen door de poort van de dood. Daarin is geen onderscheid. Benadrukt hebben we dat alleen wie deel heeft aan het borgwerk van de lijdende Christus door de dood wordt heengedragen naar het eeuwige licht. Na het uitspreken van de zegen hebben we de beide bekende coupletten van het Wilhelmus gezongen, om zodoende uiting te geven aan onze verbondenheid met het huis van Oranje.”

Ds. K. Hoefnagel, christelijk gereformeerd predikant te Katwijk aan Zee: „Omdat we dicht bij Den Haag zitten, voelen we ons zeer betrokken. Het overlijden van prinses Juliana heeft gisteren in beide diensten een plaats gehad. De gebeurtenis heeft veel indruk gemaakt. Meestal besteed ik in de zondagse eredienst aandacht aan het Koninklijk Huis. Ook in vele andere kerken wordt wekelijks gebeden voor het vorstenhuis. Gisteren heb ik daarom gevraagd of deze gebeden verhoord mogen worden, of het Koninklijk Huis naar haar wortels terug mag keren. Het overlijden van prinses Juliana grijpt me aan. Ook iemand van het vorstenhuis moet geborgen zijn. Daarop heb ik gewezen in een brief aan koningin Beatrix, geschreven naar aanleiding van het overlijden van prinses Juliana. De Koningin maakt veel mee en ze staat er alleen voor. Ik heb geschreven over een terugkeer naar de God van het Woord, waar alleen troost te vinden is. Je ziet zo’n verwereldlijking. De Koningin zou gisteren, op zondag, in de eerste instantie een theater geopend hebben. ’s Avonds hebben we met een aantal mensen, niet in de eredienst, het Wilhelmus gezongen. Het overlijden spreekt vooral de oudere mensen aan, omdat zij Juliana als koningin goed kenden. Het doet zeer dat zij tijdens haar laatste verschijning in het openbaar aan de communie deelnam. We weten dat ze alles wat vrijer zag. Ook voor de leden van het Koninklijk Huis komt het aan op het enige nodige.”

Ds. C. de Jongste, predikant van de gereformeerde gemeente te Tholen: „We hebben gisterochtend gepreekt over het lijden van Christus in Gethsémané. Deze lijdensstof was niet geschikt om tijdens de preek veel aandacht aan het overlijden van prinses Juliana te geven. In tegenstelling tot de zondag na het overlijden van prins Claus, toen ik een speciale preek over ”De laatste woorden van David” heb gehouden, heb ik nu uitsluitend vóór de dienst gewezen op het overlijden van prinses Juliana. We hebben iets gezegd over de grote waarde die Juliana gehad heeft voor Nederland, dat ze regeerde in een periode die zich kenmerkte door grote maatschappelijke en politieke verandering, door nieuwe wetgeving die het volk afdreef van bijbelse normen en waarden, waarvoor ook zij helaas medeverantwoordelijkheid droeg. Toch is zij de geliefde vorstin gebleven, de moeder van het volk, een samenbindend staatshoofd. Aangrijpende gedachte dat prinses Juliana van haar persoonlijk en ambtelijk leven rekenschap heeft afgelegd voor de allerhoogste Majesteit. In de voorbede hebben we de koninklijke familie opgedragen aan de zorg van de Koning der koningen.”

Ds. L. J. Geluk, voorzitter van de Vereniging Protestants Nederland: „We hebben twee strofen van het volkslied gezongen. Niet de twee bekende; die worden zo vaak gezongen. Nee, de derde en de veertiende strofe: „Lijdt u, mijn onderzaten” en „Oorlof mijn arme schapen”. Niet alleen ter nagedachtenis aan prinses Juliana, maar ook vanwege de situatie van land en volk. Hoewel bedroefd om het overlijden van de prinses, zijn we ook bezwaard om de afval van het geloof en de toenemende secularisatie in ons land. De situatie in de vaderlandse kerk is bovendien uiterst gecompliceerd en droevig. Er was voorbede voor de koninklijke familie, waar rouw en vreugde met elkaar mengen. Ik heb het ook nog kort gehad over prinses Juliana en over de situatie waarin het Wilhelmus is geschreven. Ik vind het belangrijk dat dingen die een nationale reikwijdte hebben, in de kerk aan de orde komen.”

Ds. F. Mallan, emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland: „Zaterdagavond heb ik in Veenendaal gesproken tijdens een doopdienst waarin ook belijdenis des geloofs werd afgelegd. Er was niet veel gelegenheid om uitgebreid in te gaan op het sterven van prinses Juliana. Vanzelfsprekend hebben we de koninklijke familie opgedragen in het gebed. We hebben de gemeente nog gewezen op Juliana van Stolberg, de godvruchtige moeder van stadhouder Willem van Oranje. We hadden altijd gehoopt dat diezelfde vreze Gods zich zou openbaren bij koningin Juliana. Bij alle goede dingen die we van haar hebben gezien, is dát voor ons verborgen gebleven. Prinses Juliana heeft de tijd met de eeuwigheid verwisseld en in de dood zijn hoog en laag aan elkaar gelijk. We spraken onze deelneming uit aan het adres van de koninklijke familie, prins Bernhard, koningin Beatrix. De Heere ontferme Zich over het Oranjehuis dat ons, vanwege de vreze des Heeren die daar voorheen gevonden werd, lief is geworden.”