Het geld, dat Rijk, provincies en gemeenten bijeen moeten brengen, is onder meer nodig voor betere communicatiemiddelen, extra rampenoefeningen en het geïntegreerd opleiden van politie, brandweer en geneeskundige hulpverleners.

Dit stelt vice-president B. Eenhoorn van Cap Gemini Ernst(&(Young op basis van een onderzoek naar rampenbestrijding. Hoewel de afgelopen jaren vorderingen zijn gemaakt, constateert hij ook nog veel tekortkomingen.

De ambities die in 1999 zijn gesteld zijn nog niet gehaald. Er zijn hoge verwachtingen gewekt, maar die zijn door beperkte financiële middelen, gebrek aan menskracht en moeizame fusies in de brandweerregio’s en geneeskundige diensten niet bereikt.

Veel gemeenten hebben nog steeds geen rampenbestrijdingsplan, of hebben dat niet aangepast aan de nieuwste wetgeving. Sommige regio’s liggen goed op schema, maar andere dreigen steeds verder achterop te raken, zo blijkt uit het rapport ”Zicht op vooruitgang, vooruitgang in zicht”. Het onderzoeksrapport is maandag aangeboden aan staatssecretaris De Vries van Binnenlandse Zaken.

Mede naar aanleiding van de rampen in Enschede en Volendam zijn er veel beleidsvoornemens in gang gezet om de rampenbestrijding te versterken. Ook is er veel geld uitgetrokken. Voor brandweer en rampenbestrijding is in 2001 bijna 600 miljoen euro uitgetrokken, tegen ruim 440 miljoen euro in 1997. De geneeskundige hulpverlening heeft nu de beschikking over bijna 18 miljoen euro. Binnenlandse Zaken heeft in de tussentijdse evaluatie laten onderzoeken wat tot nog toe is terechtgekomen van deze intensiveringen.

De onderzoekers bespeuren duidelijke verbeteringen, maar de betrokkenen zijn nog niet halverwege het voorgenomen niveau. Zij constateren dat er nog veel onduidelijkheid bestaat bij het instellen van de 25 zogenoemde veiligregio’s, waarin brandweer, politie en gezondheidsdiensten gaan samenwerken. De financiële structuur van deze diensten is zeer ongelijk. De bestuurlijke verantwoordelijkheid is ondoorzichtig.

De samenwerking tussen brandweer, politie en geneeskundigen verloopt nu vaak projectmatig en op ad-hocbasis. Bovendien wordt er nog veel te vrijblijvend geoefend, zijn de oefeningen kwalitatief onder de maat en is er een tekort aan oefencentra en ervaren instructeurs. Er loopt een landelijk project om het oefenbeleid te verbeteren.