„Omringd door haar directe familie, is Prinses Juliana thuis op Soestdijk overleden.

Op dit moment van verdriet richt ik mij namens het kabinet tot haar man, Prins Bernhard. Tot haar kinderen, Hare Majesteit de Koningin, Prinses Irene, Prinses Margriet en Prinses Christina. Tot haar schoonzoon de heer Pieter van Vollenhoven. En tot haar klein- en achterkleinkinderen.

Wij wensen hen kracht toe bij dit verlies en leven met hen mee.

Prinses Juliana was 32 jaar lang onze Koningin, van 1948 tot 1980. Zij was een Koningin die haar hart en ziel legde in alles wat zij deed.

Haar moeilijke taak vervulde zij met grote plichtsbetrachting. Kenmerkend was haar menselijke benadering van het koningschap. Daarmee wist zij de genegenheid te winnen van velen in onze samenleving.

Samen met Prins Bernhard, heeft zij zich na de Tweede Wereldoorlog ingezet voor de wederopbouw van ons land. Gesteund door haar geloof, was zij een onvermoeibaar voorvechtster van solidariteit, gemeenschapszin en menselijke waardigheid.

Als staatshoofd zag zij van dichtbij de grote veranderingen die ons land en ons Koninkrijk doormaakten. Zij stond positief tegenover nieuwe ontwikkelingen. Met de verschrikkingen van de oorlog in het geheugen, was zij een warm voorstander van de voortgaande samenwerking tussen de Europese landen.

Tijdens haar jaren als Koningin, werden Indonesië en Suriname zelfstandig. Zij heeft zich altijd zeer betrokken gevoeld bij de bevolking van die twee landen, en bij die van de Nederlandse Antillen en Aruba. De bezoeken die zij bracht aan die landen, rekende zij tot de mooiste van haar leven.

Haar persoonlijke aandacht ging uit naar het welzijn van mensen. Vooral van mensen die - tijdelijk of langdurig - niet mee kunnen komen. Mensen in ziekenhuizen, revalidatiecentra, bejaardentehuizen en kindertehuizen. Zij zocht hen op, ontelbare malen, zowel als staatshoofd als in de jaren daarna.

En bij die bezoeken maakte ze vooraf duidelijk: Ik kom voor de mensen; níet voor de directeuren.€ Volgens haar eigen woorden had zij - wanneer ze geen Koningin was geweest - graag maatschappelijk werkster willen zijn.

Prinses Juliana was een hartelijke, belangstellende vrouw, die anderen op hun gemak wist te stellen. Zij wist hoe belangrijk het is mensen positief tegemoet te treden. Zelf heeft zij dat in een Kersttoespraak eens zo omschreven:

„Ieder mens is een lamp die ontstoken is of kan worden - in wat voor omstandigheden en waar en wanneer dan ook.”

Toen Prinses Juliana afstand deed van de troon, was zij 71 jaar. In de jaren daarna bleef zij zich inzetten voor kwetsbare mensen in onze samenleving. Totdat haar eigen conditie daarvoor te kwetsbaar werd. Toen koos ze voor een rol op de achtergrond, in haar eigen huiselijke kring.

Zo verloren we Prinses Juliana uit het oog. Maar we verloren haar niet uit ons hart.

Zeer velen van ons voelen het overlijden van Prinses Juliana als een persoonlijk verlies. Vandaag is ons land in zekere zin zijn moeder kwijtgeraakt.

Wij herdenken haar met groot respect en zijn dankbaar voor alles wat Prinses Juliana voor ons land heeft betekend.”