Z. gijzelde volgens justitie een bewaker van het NOS-gebouw om vervolgens een speech te kunnen houden op televisie. Hij had een nepwapen bij zich.

De rechtbank veroordeelde Z. eerder tot dertig maanden gevangenisstraf, waarvan vijftien voorwaardelijk. Zowel het Openbaar Ministerie als Z. ging in beroep tegen deze straf.

In het betoog van het OM werd ingegaan op de periode dat de gijzeling plaatsvond. Enkele weken na de aanslagen bij het satirische weekblad Charlie Hebdo in Parijs mochten medewerkers van de NOS ervan uitgaan dat de actie echt was, zei de aanklager. Dat achteraf bleek dat het om een eenmansactie ging, doet niks aan de dreiging af.

Volgens Z. was de bewaker die hij meenam naar de studio nog in staat om zich aan de situatie te onttrekken. Het OM gaat hier niet in mee. „Denkt u werkelijk dat iemand die met een pistool wordt bedreigd nog in staat is om zelf te bepalen wat hij wil doen?”, vroeg de advocaat-generaal (OM) zich af. In de dreigbrief, die Z. overhandigde aan de bewaker, stond ook een zin die het idee van een gijzeling bevestigde volgens het OM: „indien niet aan de eisen wordt voldaan”.

Het OM wil niet dat er rekening wordt gehouden met het feit dat Z. zijn daad herkenbaar op televisie werd herhaald. „Hij heeft zijn persoonlijke levenssfeer willens en wetens prijsgegeven. Hij vroeg niet om toestemming, maar eiste zelfs zendtijd op. Hij zocht de camera om bij miljoenen huishoudens binnen te komen.”

Advocaat Ton Visser vindt dat een gijzeling niet te bewijzen is. Hij haalde in zijn pleidooi enkele bekende gijzelingsdrama’s aan, zoals die in een theater in Moskou, die volgens hem in geen verhouding staan met de gebeurtenissen bij de NOS.