„Zo bepaalt Hij wederom een zekeren dag, namelijk heden, door David zeggende zo lange tijd daarna (gelijkerwijs gezegd is): Heden, indien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet.”

Helaas luistert een mens van nature met zo weinig verlangen naar Gods woorden. Een mens luistert gretig naar allerlei andere dingen. Hij luistert naar zijn vrienden, naar praatjes over zijn naaste, naar kwade dingen en naar goede dingen. Weliswaar bezoekt hij de kerk en luistert naar de dominee (er zijn er ook die dat niet willen!). Weliswaar komt hij naar Gods huis en denkt: „Ik moet goed opletten en naar de preek luisteren, ik ben benieuwd wat de dominee ons vandaag te zeggen heeft.” Zolang de predikant maar iets nieuws te vertellen heeft en boeiend preekt, blijft hij genoeglijk luisteren. Misschien praat hij er wel met zijn familie over hoe boeiend de dominee heeft gepreekt.

Maar… let op het verschil, zodrá de predikant de woorden van God Zelf aanhaalt, wordt het lezen van Zijn Woord ontvangen met een slaperige onverschilligheid die blijk geeft van zijn achteloosheid. Wanneer er een gedeelte uit Gods Woord wordt geciteerd, kunt u aan de uitdrukking op zijn gezicht zien dat dit voor hem alleen maar een verstoring betekent. Een oninteressante, maar misschien noodzakelijke onderbreking van de preek, die alleen maar dient ter bevestiging van aangehaalde feiten of leerstellingen.

Klaagt uw eigen geweten u nu niet aan? Probeer het maar niet te ontkennen, u weet heel goed wat u voelt. Terwijl het toch eigenlijk te erg is om te zeggen!

William Chalmers Burns,

zendingspredikant in China

(”Een ernstige roepstem”, 1840)