„Hoor, o dochter en zie en neig uw oor.”

Het Woord Gods brengt evenveel bewijs van Zijn waarheid mee, als de zon van zijn licht. Die waarheid wordt echter niet dan alleen door hen van wie de ogen geopend zijn, opgemerkt en erkend (Handelingen 2:37-47; 2 Korinthe 4:3-6). „Doch indien ook ons Evangelie bedekt is, zo is het bedekt in degenen die verloren gaan.”

Daarom wordt ook de leer der profeten en apostelen, waarvan Christus de uiterste hoeksteen is, vergeleken met een fundament. En de kerk op deze grondslag gevestigd wordt vergeleken met een gebouw. Deze grondslag, die vóór haar bestaan gevestigd en erkend is –terwijl haar goddelijk gezag als uit God voortvloeit–, moet zo haar goddelijk gezag uitbeelden.

Op geen enkele manier mag dit aan een afgebedeld gezag van mensen ontleend worden (Efeze 2:20-22). Kortom, het Woord Gods bewijst Zijn waarheid in zichzelf, door het licht dat haar omgeeft. Zo ook in ons, door de verlichting van de Heilige Geest, die ons dat licht van de waarheid doet zien en daarin rusten.

De kerk wordt niet anders dan door de prediking van het geschreven Woord en de kracht van de Heilige Geest geboren en met geen andere melk gevoed en draagt geen ander edelgesteente van haar ondertrouw in haar trouwring, als ditzelfde geschreven Woord, waaraan zij zich bij het opnemen door de doop verbonden heeft. Zij zal ook tot het einde van de wereld dat Woord alleen erkennen als de enige regel des geloofs.

Caspar Olevianus,
theoloog te Heidelberg

(”Apostolische Geloofsbelijdenis”, 1573)